122
122
gdzie: r e
(p e [O, 2rc], z e [O, h].
-f z'2) dm
-f z'2) dx' dy' dz' =
zR
2n h ~h
j j j ^ ^ r d(p dz = ^ m + h2
0 0 0
= p
(x'2 + y'2) dx' dy' dz' =
t 2
zR
2k h h
3 m
nR2h
r3 dr d(p dz
0 0 0
m R
2
Środek masy znajduje się na osi stożka, w odległości a = - h od wierzchołka.
4
Korzystając z twierdzenia Steinera ostatecznie dostajemy:
d. Środek masy pokrywa się z geometrycznym środkiem elipsoidy, a osie główne z jej osiami. Całkowanie po elipsoidzie można sprowadzić do całkowania po kuli jednostkowej, wprowadzając uogólnione współrzędne sferyczne:
x = a r cos(p sin0, y = b r sin(p sin6>,
z
c r cos0,
w którym równanie elipsoidy
a
1
a prostą postać
1.
Nowe zmienne r, O, (p przyjmują wtedy wartości
0
<9
0
<P
2tc,
a elementarna masa
dm — — dx dy dz = -—— abcr2 sin(9 dr d@ d(p
V 4nabc
3 m 4n
r2 sin<9 dr d<9 d<p,
gdzie objętość elipsoidy obliczyliśmy ze wzoru:
i K 2k
V =
abcr2 sin<9 dr d& dq> =
0 0 0
^ 7infec.
3
Zatem moment bezwładności względem osi x jest równy
4 = p
(y2 + z2) dx dy dz =
1 TC 2 TC
3m
47C
(b2r2 sin2<p sinz<9 -f
ooo
m
+ c2r2 cos2<9) sin® r2 dr d@ dcp = — (b2 -I- c2).
Licząc analogicznie, otrzymujemy
m
h = 5 (az + c2),
e.