img068 3

moczowego podczas gromadzenia moczu i mikcji. Mulerial len nie powinien ulegać przemieszczaniu. Poza trwałością, materiał używany do leczenia refluksu powinien ulegać integracji ze ścianą pęcherza moczowego. Chrząstka otrzymywana in vitro może być idealnym materiałem autologicznym, który spełnia wymienione kryteria. Istnieją jednak pewne przeszkody, które należy pokonać, aby otrzymać odpowiednią ilość dobrego materiału biologicznego. Skonstruowanie implantu „neo-chrząstki” in vitro zależy od trzech czynników: od pobranej liczby komórek do hodowli, ich zróżnicowania i od obecności odpowiedniego podłoża przestrzennego. Wycinek chrząstki pobierany z uclui chorego do hodowli jest ubogokomórkowy. Pobrane komórki trzeba intensywnie namnożyć. Podczas intensywnej proliferacji in vitro komórki ulegajn odróżnicowaniu. Komórki chrząstki, rosnące w warstwie, w pożywce /. dodatkiem surowicy ulegają odróżnicowaniu, tracą fenotyp i zdolność do produkcji substancji zewnątrzkomórkowej, niezbędnej dla utrzymania właściwości fizycznych chrząstki. Do czynników odpowiedzialnych za odróżnicow'anie rosnących w warstwie chondrocytów należą PDGF (Platelel Derived Growth Factor), TGF-0 (Transforming Growth Factor-pl ), oraz FGF-2 (Fibroblast Growth Factor-2). Komórki takie odznaczają się morfologią podobny do fibroblastów.

Przyspieszona proliferacja wynika z obniżonej produkcji proteoglikanów, substancji zewnątrzkomórkowej, agrekanu oraz kolagenu typu II, charakterystycznych dla tkanki chrzęstnej. Substancje te są odpowiedzialne za sprężystość chrząstki. Odróżnicowane komórki chrzęstne cechują się również podwyższoną ekspresją kolagenu typu I i wersykanu. Kolejnym etapem jest przywrócenie komórkom ich pierwotnego fenotypu, co wiąże się ze zwolnieniem podziałów komórkowych. Zastosowanie odpowiedniego podłoża przestrzennego przywraca odróżnicowanym chondrocytom ich fenotyp i pozwala na produkcję macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM). Tak przygotowane komórki mogą utrzymać się w ścianie pęcherza moczowego, gwarantując wyleczenie odpływu pęcherzowo-moczowodowego.

Alginian jest podłożem stosowanym celem uzyskania reekspresji cech fcnotypowych uprzednio odróżnicowanych w wyniku intensywnego namnażania chondrocytów. Komórki hodowane na podłożu z alginianu wykazują reekspresję cech fenotypowych po 3 tygodniach, a proces pełnego zróżnicowania komórek w hodowli wymaga kilku kolejnych tygodni. Gagne i wsp. (2000) zaobserwowali po 12 tygodniach w przekrojach hodowli chondrocytów w alginianie obecność cienkich włókien kolagenowych przenikających wyprodukowaną przez komórki

1'ii'iz zewnątrzkombi kową. Obserwowano cechy fenotypowc chondrocytów wel po 5 miesiącach prowadzenia hodowli w żelu alginianowym. Podłoże restrzenne z alginianu jest biomateriałem umożliwiającym chondrocytom powiędnie warunki do produkcji substancji zewnątrzkomórkowej. Synteza bstancji zewnątrzkomórkowej pozwala komórkom tworzyć tkankę o jllściwościach fizycznych zbliżonych do natywnej chrząstki, której właściwości ają się do leczenia refluksu pęcherzowo-moczowodowego.

, Uwagi ogólne dotyczące rekonstrukcji dróg odprowadzających mocz przy użyciu technik inżynierii tkankowej i medycyny regeneracyjnej

Komórki autologiczne hodowane in vitro rosną na podłożach wzbogacanych wicą, która jest źródłem albumin oraz czynników wzrostu. Standardowo w żywkach stosuje się ksenogeniczne nieimmunizowane surowice płodowe, wierające małe ilości przeciwciał. Najczęściej używa się surowicy płodowej łowej (FBS- Fetal Bovine Serum). Zastosowanie autologicznej surowicy, Itroseru G (UG) lub pożywki pozbawionej surowicy (Serum Free System) /wola uniknąć niebezpieczeństw przeniesienia chorób wirusowych i onowych, związanych ze stosowaniem surowic ksenogenicznych. Ultroser G l syntetycznym substytutem surowicy i stanowi stałą i zdefiniowaną mpozycję hormonów i substancji chemicznych potrzebnych do wzrostu morek w hodowlach in vitro. Według niektórych autorow UG może być sowany w hodowli chondrocytów. Suplementacja autołogiczną surowicą żywki hodowlanej pozwala otrzymywać pierwotne hodowle chondrocytów o Uźym potencjale proliferacyjnym. W krajach europejskich surowice litologiczne dodaje się standardowo do hodowli chondrocytów celem br/.cszczepiania ich do powierzchni stawowych.

Melanocyty stosowane w leczeniu bielactwa hoduje się bez surowic Zwierzęcych, zaś komórki wysepek trzustkowych w mediach bez surowicy lub z ■urowicą autołogiczną. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej możliwości stosowania surowic odzwierzęcych są większe niż w Europie. Należy ą/.naczyć, iż stosowanie surowic zwierzęcych jest niebezpieczne i może wiązać llę z odległymi nieprzewidywalnymi skutkami dla pacjenta. W przypadku hodowli komórek, celem ich późniejszego przeszczepiania, stosowanie febcogatunkowej surowicy wiąże się z możliwością przeniesienia chorób