img083

nowych, wprowadzanych do użycia, jest wyznaczenie tzw. współczynnika fenolowego. Wartość tego współczynnika wyznacza się, dzieląc największe rozcieńczenie badanego związku, przy którym po 10 minutach giną komórki danego drobnoustroju, przez rozcieńczenie fenolu, przy którym uzyskuje się taki sam efekt. Wartość współczynnika fenolowego określa, ile razy badany preparat jest silniejszy od fenolu.

Efektywność dezynfekcji można wyrazić również przez określenie współczynnika prędkości reakcji (K), obliczanego przy stałym stężeniu dezynfekatora:

*=i.hA

t a,

gdzie:

K - współczynnik prędkości reakcji, t - czas działania środka dezynfekcyjnego, a₀ - początkowa liczba komórek drobnoustrojów, a_t - liczba komórek po czasie t.

Czas wymagany do zabicia wszystkich badanych drobnoustrojów można skrócić przez zwiększenie stężenia środka bakteriobójczego. Zależność ta nie jest jednak wprost proporcjonalna. Biorąc pod uwagę wrażliwość gatunkową różnych bakterii, właściwą dawkę środka bakteriobójczego można ustalić tylko eksperymentalnie.

2. MIKROSKOPIA 2.1. Wprowadzenie

Mikroskopią nazywamy technikę szczegółowej obserwacji drobnoustrojów za pomocą mikroskopów. Technika mikroskopowania znalazła szerokie zastosowanie we wszystkich działach mikrobiologii i biologii. Dokładność obserwacji mikroskopowych jest uzależniona od rodzaju i stanu mikroskopu oraz przestrzegania zasad metodyki sporządzania i barwienia preparatów.

2.2. Budowa i działanie mikroskopu optycznego

Jednym z podstawowych i niezbędnych urządzeń w pracowni mikrobiologicznej jest mikroskop, który służy do obserwacji takich cech drobnoustrojów, jak kształt, wielkość, sposób rozmnażania czy ułożenia komórek. Rozróżniamy dwa rodzaje mikroskopów: mikroskopy optyczne i elektronowe. W obrębie mikroskopów optycznych można wyróżnić kilka różnych typów:

19