nej pozycji wyjściową zamiast trakcji, wykonuje się kilkakrotne, dość szybkie (kilkanaście razy' na sekundę), wstrząsanie stopą pacjenta w górę i w dół. Dłonie terapeuty winny być przy tym rozluźnione, tak aby wprowadzić optymalny rytm. Po kilkunastu sekundach uzyskuje się zazwyczaj uruchomienie stawu. Metodę tą można również wykorzystywać do leczenia zablokować kości klinowatych, sześciennej i łódkowatej.
Ryc. 6.17 Manipulacja (mobilizacja) trakcyjna kości stępu poprzez pociągnięcie manipulacyjne lub rytmiczne potrząsanie.
Staw ten tworzą: kość piętow-a. kość skokowa i kość tódkowata. Badanie diagnostyczne, jak i mobilizację przeprowadza się w' sposób podobny. U pacjenta leżącego na grzbiecie terapeuta chwyta jedną ręką stopę pacjenta od strony przyśrodkowej, a drogą obejmuje guz piętowy (Ryc. 6.18). Powyższe ułożenie dłoni umożliwia wykonanie większość mchów biernych pomiędzy kością.skokową i przodostopiem: zgięcie boczne, rotację, zgięcie podeszwowe i grzbietowe do wewnątrz.
Umchomicnic w tylnej części stawu skokowego dolnego (skokowo - piętowego), bardzo skutecznie wykonuje się za pomocą trakcji (Ryc. 6.19). Pacjent leży' na grzbiecie z piętą wysuniętą poza krawędźstolu. Terapeuta stoi na wysokości stóp pacjenta, chwyta jedną ręką kończynę dolną pacjenta tuż powyżej stawu skokowego. układając swój kciuk nad przyśrodkową kostką dla stabilizacji. Drugą ręką. od strony przyśrodkowej, obejmuje piętę pacjenta, a następnie pociąga ją w kierunku dystalnym i w górę. Po osiągnięciu barieiy można wykonać mobilizację lub zastosować pociągnięcie manipulacyjne, powodujące rozwarcie tylnej części staw u sko-kowo-piętowego.
Gra stawowa w tym stawie polega przede wszystkim na przemieszczaniu się kości skokowej, w "widełkach" utworzonych przez dystalnc
Ryc. 6.18 Badanie ruchomości i mobilizacja kości piętowej względem przodostopia: a) w kierunku przyśrodkowym; b) w kierunku bocznym.
Ryc. 6.19 Rozwieranie (gapping) stawu skokowo-piętowego poprzez pociąganie guza piętowego.
209