IMGP6283

PIERNAT Z ŁCtfUNA: WYBOB PISM

8

Który był drogi pobłądził;

Prosił, by nad nim lutość miał.

Drogę mu k miastu ukazał.

Ezop sie cudnie postawił:    -    , jU

•a* Jąw-szy go, pod drzewem posadził..

A gdyś ta siedziała oba.

Nakładł Ezop przedeń chlcba.

Fig i daktylów przykładał;

Aby jadł. łagodnie namawiał.

Więc wziąwszy dzban szedł do studnie] I naczerpał wody zimnej,

Przedeń ochotnie postawił A jako mógł, tako go czcił.

A kiedy kapłan precz iść chciał. ^w Ezop też z nim po społu wstał;

A trzymając go za rękę Nawiódł go na dobrą ścieżkę.

Kapłan za to, iże go czcił.

Boga za Ezopa prosił ¹³⁵ Nabożnie sie tamo modląc.

Ręce swe w niebo podnosząc.

Gdy kapłana odprowadził.

Na rolą sie zasię wrócił;

Siadszy pod drzewem, naczął drzemać,

¹⁴⁰ A po tym i twardo spać.

We śnie mu sie Bóg ukazał.

Trudny mu język rozwiązał 1 jeszcze go tym obdarzył, <

Iż rozliczne baśni twarzył,    ^

w. 1J7: lutość — litość.

w. 119: cudnie — grzecznie, przyzwoicie.

w. 121: a gdysta siedziała oba (3 os. liczby podwójnej) — * Iw siedzieli obaj.

w. 128: częić — tu: gościć, częstować.

w. 142: trudny język — trudności mowy, niemota; trudny «■ jeżyk rozwiązał — obdarzył go mową.    ,

w. 144: tworzyć (torma częstotliwa) — tworzyć.