Wymiary jeziorka są ściśle związane z parametrami spawania, głównie mocą źródła ciepła i szybkością jego ruchu. W wypadku spawania ręcznego jeziorko ma przeciętnie długość a = 2CH30 mm, szerokość b = 8-H2 mm i głębokość h = 2+3 mm, w wypadku spawania łukiem krytym wskutek zastosowania większych mocy cieplnych przeciętne wymiary jeziorka wynoszą odpowiednio: a = 80-^120 mm, b = 20-K30 mm i h = 5^20 mm.
Czas, w którym jeziorko pozostaje w stanie płynnym, można w przybliżeniu obliczyć z wyrażenia:
gdzie:
Vs - prędkość spawania, mm/s, a - długość jeziorka.
Kształt jeziorka spawalniczego bardzo silnie zależy od szybkości spawania. W wypadku spawania z małymi prędkościami kształt jest eliptyczny (rys. 6.2a), natomiast przy dużych prędkościach wyraźnie wydłużony i ostro zakończony w osi spoiny (rys. 6.2b).
Rys. 6.2. Kształt jeziorka spawalniczego i układ krystalitów w spoinie przy spawaniu: a) z małą
prędkością, b) z dużą prędkością
Roztopiony metal podczas spawania krystalizuje w nieco odmiennych warunkach niż we wlewku. Podstawowymi cechami tego procesu są:
1) obecność w jeziorku znacznego gradientu temperatur, duże przegrzanie metalu w środkowych częściach jeziorka,
2) występowanie pola temperatur przesuwającego się razem ze spawalniczym źródłem ciepła,
3) ograniczona liczba ośrodków krystalizacji w postaci ziaren materiału rodzimego na granicy wtopienia,
4) mała objętość jeziorka oraz nietrwałość istnienia metalu w stanie stopionym (krystalizacja metalu zachodzi z dużymi średnimi szybkościami wzrostu kryształów),
225