kategoryzowania osiągnięć rozwojowych są ściśle związane z warunkami społeczno-kulturowymi, w jakich żyje jednostka, trudno zakreślić uniwersalne granice wczesnej dorosłości . Możemy jednak przyjąć, że w naszych warunkach między 23-25, a 35 r.ż. miody człowiek osiąga pełnię sił fizycznych oraz poziom sprawności intelektualnych, umożliwiające mu osiągnięcie niezależności ekonomicznej, samodzielne podjęcie i odpowiedzialne wypełnianie obowiązków związanych z nowymi rolami społecznymi
Pojęcie zadań rozwojowych wprowadziło do psychologii R.J. Havighurst w swojej koncepcji opisuje cały przebieg życia człowieka. Rozwój w tym ujęciu realizuje się w trakcie rozwiązywania problemów typowych dla danego okresu życia
W okresie dorosłości Haviglnust wyróżnił następujące zadania rozwojowe:
• Wybór małżonka
• Uczenie się z nim współżycia
• Założenie własnej rodziny
• Wychowanie dzieci
• Prowadzanie domu
• Rozpoczynanie pracy zawodowej
• Podjęcie obowiązków obywatelskich
• I znalezienie pokrewnej grupy społecznej
Każde społeczeństwo ma własny „zegar społeczny” według którego oceniane może być tempo rozwoju jednostki. Na przykład 48-letni mężczyzna, który jeszcze nie ożenił się lub 30-letni, który nie zdobył zawodu, mogą doświadczać zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych nacisków, aby zadania te wypełnić. Obecnie społeczeństwa są bardziej tolerancyjne w określaniu, kiedy ludzie powiiuii podjąć pracę zarobkową, kiedy zawrzeć związek małżeński, czy przerwać aktywność zawodową.
Zdaniem Eriksona, który zaproponował stadialny opis biegu żucia człowieka, można wyróżnić osiem stadiów rozwoju ego. Stadia te mają cliarakter uniwersalny, a rozwój jednostki następuje przez przezwyciężenie kryzysów specyficznych dla poszczególnego okres życia. Kryzys jest doświadczany wtedy gdy jednostka staje wobec zadnia rozwojowego wymagającego reorganizacji struktury ego.