IMG69

Rys. 7.108. Schemat usytuowania obszaru tworzenia się pęknięć podplaterowych: 1. 2, 3 - kolejność

ściegów, A_cl, A_c} - izotermy temperatur przemian

Pęknięcia występują w określonych miejscach pod ściegiem w obszarze zachodzenia na siebie ściegów. Mechanizm pękania jest taki sam jak w stalach wyżarzanych odprężająco. Wysoki poziom naprężeń mimo układania cienkiej warstwy plateru jest wynikiem dużej różnicy współczynników rozszerzalności stali niskostopowych i stali austenitycznych (stale austenityczne mają współczynnik rozszerzalności liniowej 1,5 raza większy). Tworzenie się pęknięć podplaterowych można znacznie ograniczyć przez wyżarzanie normalizujące strefy przegrzania, na przykład stosując dwuwarstwowe platerowanie. W tym wypadku pierwszą warstwę napawa się niższą energią liniową niż wymagana, aby strefa przegrzania była bardzo wąska, natomiast dla drugiej warstwy stosuje się energię wyższą niż potrzebna, ażeby obszar normalizowania był jak najszerszy. Przegrzany obszar można także normalizować po każdym ściegu, stosując nagrzewanie powierzchniowe indukcyjne. Innym rozwiązaniem problemu jest zastosowanie pierwszej warstwy podkładowej z miękkiego stopiwa ferrytycznego zamiast austenitycznego. Naprężenia termiczne w czasie układania następnych ściegów powodują odkształcenie plastyczne miękkiej warstwy ferrytycznej, która ze względu na skład chemiczny nie jest skłonna do pękania, zabezpieczając w ten sposób przed pękaniem gruboziarnisty obszar SWC stali niskostopowej.

379