rozdział pierwszy
razem odkryć, co się wydarzy, zanim ujawnią to producenci. Taki proces nazywają „spojlowan i e m ”.
Mark Burnett rozumie, że wyścig rozgrywający się między nim (producentem) i fanami jest częścią tego, co stanowi o wyjątkowości tego reality show: „Gdy tak wiele faktów dotyczących programu trzyma się w tajemnicy aż do emisji, wydaje się zrozumiale, iż wiele osób traktuje zdobywanie informacji przed ich oficjalnym ogłoszeniem jak wyzwanie, swego rodzaju szyfr, który bardzo chcą złamać. Moje zadanie polega na utrzymywaniu fanów w napięciu i jednocześnie wyprzedzaniu ich o krok. Dlatego dowiadywanie się, jak daleko ci ludzie potrafią się posunąć, jest dla mnie fascynujące”'.
W samym centrum tej zawziętej rywalizacji pojawił się ChillOne. Twierdził, że zanim zdobył sławę w środowisku fanów, trzymał się na uboczu i choć śledził listy dyskusyjne, nigdy nie zamieścił tam własnego posta. Podczas wakacji, które spędzał w Brazylii w 2003 roku, natknął się na szczegółowe informacje o tym, kto zostanie usunięty z programu Robinsonowie: Amazonia, szóstego sezonu serii. Ogłosił te informacje w in-ternecie i spędził kolejne miesiące, broniąc swojej wiarygodności przed intensywnie przepytującą go grupą spojlerów. Dla jednych ChillOne był bohaterem, najlepszym spojlerem wszech czasów. Dla innych - czarnym charakterem, facetem, który popsuł zabawę całej reszcie.
Jak widzimy, era konwergencji preferuje raczej wspólnotowe niż indywidualne sposoby odbioru. Jednak wciąż jeszcze nie każdy konsument mediów porusza się wewnątrz społeczności wirtualnej. Niektórzy po prostu dyskutują o tym, co widzą w telewizji, ze swoimi przyjaciółmi, krewnymi, kolegami z pracy. Niewielu ogląda w całkowitej izolacji i ciszy. Dla większości to medium stanowi pretekst do tradycyjnych rozmów w pracy przy kawie. Jednak dla stale zwiększającej się liczby osób wspólna kawa zamienia się w spotkania w wymiarze cyfrowym. Fora internetowe oferują możliwość wymiany opinii oraz posiadanej wiedzy. Zamierzam w poniższym rozdziale wprowadzić czytelników do wnętrza takiej sieciowej społeczności, by mogli dowiedzieć się więcej o zasadach jej działania i o wpływie na odbiór popularnych seriali telewizyjnych.
Skoncentruję się tu na procesie i zasadach wspólnego rozwiązywania problemów w społeczności internetowej. Interesuje mnie reakcja takiej wspólnoty na zmianę, jaka zachodzi w normalnych dla niej sposobach przetwarzania i oceniania czyjejś wiedzy. Zdecydowanie mniej ciekawi mnie, kim faktycznie jest ChillOne i czy jego informacje były zgodne z prawdą. To, co przyciąga moją uwagę, to przede wszystkim reakcja społeczności na te informacje - jak je oceniła, krytykowała, debatowała na ich temat i jak w końcu sobie z nimi poradziła. Właśnie w chwilach kryzysu, konfliktu i kontrowersji grupy społeczne są zmuszone do artykulacji zasad, którymi się kierują4.
Joanna Pearlstein, The Finale as Rentn When TnwipingSurukor" „The New York limes”, 27 marca, 2003. ChillOne przedstawił własna wersję wydarzeń - zob. ChillOne, The Spoi/er: Reteałing the Seerefs of Survivo/\ iUniverse. New York 2003.