K �jna DIALEKTY POLSKIE764

74

Mapa XII. Rozłożenie sonantów: 1. Rozłożenie semantycznych r i / na grupy z samogłoski i spółgłoski. 2. Rozłożenie soiiantycznych r, l na połączenie jerów mocnych z r. I. 3. Rozłożenie soiiantycznych l na lu z wyjątkiem miękkiego l sonantycznego po wargowych.

sonantów dokonał się nieco odmiennie, skoro poza ol ustaliła się grupa el na miejscu l po tylnojęzykowych oraz na miejscu zlabiowelaryzowanego I^J(T, a oprócz tego nie zlabiowelaryzowane { .e- 'U.

B. a) /TJf As-polab. ar^or, poi. ar, głuż. or. dłuż. ar (na wschodzie rb ). b) ft (przed inną niż przedniojęzykowa twarda) X polali, ir er ^ ar, poi. ir, er, ef, gluż. cr. er (stwardniałe przed warg. i ch), dłuż. er, zob. s. 74.

7. Kolejną innowacją było stwardnienie spółgłosek przed f fT lub jego kontynuantami. Było ono jedną z paralelnyeh innowacji dialektów wsckodnioleckickicli i łużyckich, zob. m. XIII, przykłady na s. 73.

Łabializacja i welaryzacja *telt. f oraz dwojaki typ kontynuantów tort... dały już w YIU —IX w. początek wyodrębnianiu sięlechickiego ugrupowania dialektów. Pogłębienie procesów decydujących o dalszym formowaniu się 1ej grupy językowej nastąpiło w IX —X w. dzięki rozwinięciu się cechy najbardziej i wyłącznie lechickiej — przegłosu samogłosek przed przedniojęzykowymi twardymi. Zjawisko to jest oczywiście bardzo podobne do poprzednio omówionych procesów labiowolaryzacji *telt, J, f — wynika ono z podobnych tendencji rozwojowych — ale można go z nią nie utożsamiać, ponieważ łabiowelaryzacja: 1) spowodowana była nie tylko przez następne spółgłoski przednio językowe, ale też inne, 2) tłoko-