klimasz9

) lub zrównania końcowego (W. Ponck). Znehowuju alę tutaj nze-unkowo wysoki „cokół p o g ó r a k 1*’, reprezentujący rozległo _n|c o charakterze ostańcowym. Jedynie w obszarach o klimacie iwsnym zrównywanie może doprowadzić do utworzenia powierzchnej do pencplcny. Jeśli cokół pogórski, stanowiący produkt zrów-warunkach klimatu suchego zimnego lub gorącego wilgotnego, się w zasięgu klimatu umiarkowanego, wówczas nastąpi Jego panie związane ze zmianą klimatu, a następnie z.rów-_c do stanu penepleny. Takiemu dwucykliczneinu rozwojowi, wiąże zmianami klimatu, mogły podlegać góry środkowoeuropejskie, y zatem kilka poglądów na przebieg |>owstawanin /.równań. Poza pówiumlu morskiego, teorie zrównywania subacryczncgo, a wśród la peneplonlzacji, panplonncji, równoległego cofania stoków i zblt-nlcj teoria pedyplunacji. Stwierdzenie w obszarach o klimacie zimniej roli mrozu, śniegu i procesów soliflukcyjnych w procesie zrów ja zrodziło teorie c k w i p 1 a n a ej i (I). Cairnos 1912), a 11 y p I a-| (Ił. Kakin 1910), kr łup In nacji (K. Iłryan 1910), omówione Jzislc o rozwoju rzeźby w klimacie zimnym. Proces altyplanncjl, tj. ywania postępującego na różnych wysokościach, a nie nnwiązująco-absolutnej bnz.y erozyjnej, stwierdza się obecnie także w klimacie Inym (J. Dakker 19r»8, 1900). Stwierdzenie różnorodności procesów pujących doprowadziło do kwestionowania i odrzucania procesu unijnej pcncplcnizacjl, zastępowanie go innymi procesami, głównie pc-itcjl. Wydaje się słuszne dążenie do |>oz.nnnin procesu plnnacjt w róż-wtrunkach klimatycznych, do wyróżniania genetycznych kategorii iw zrównujących, n więc obok krioplnnacji. także fluwioplanacji, jpłanacji Itp. Wobec Jednak dużego /różnicowania klimatów, warunek te procesy zarówno w przestrzeni Jak I w czasie, wydaje się słusz porządkowanie i umieszczenie różnych typów procesów w ramach ^Ogólniejszych, w ramach bardziej ogólnych teorii z. r ó w-n i a. i tu znowu zaznaczają się dwie zasadnicze teorie: p o n o p 1 c-J i (spłaszczenia stoków) i p e d y p I a n a c J i (bocznego cofania Istnieją próby ograniczenia procesów poneplcnizacjl do klimatów ych. pedyplanacji do suchych l okresowo suchych (II. DauUg), Unacji do wysokogórskich I subpolnrnych (A. Howard), ale to Jest

0    nawrót do zasadniczej myśli W. O.wlsa i Jego cykli: fluwinlncgo, c suchym ł lodowcowego.

Ilzy rozwoju stoków w obszarach wysokogórskich oraz. średnio-h wynika Ich o d m I o n ii y rozwój. Młode stoki obszarów wyso-ich są równolegle cofane (Tatry, Alpy), natomiast dojrzale arów średniogórekich raczej s p 1 a tt z c z n n o (Beskidy, Sudety. Wogezy). Można by zatem przyjmować z a :i t ę po w n n i o rozwoju rzeźby procesu bocznego cofania stoków (pedyplanacji) t spłaszczania stoków (pcncplcnizncji). Są to wszystko przypusz-

1    hipotezy, konstruowane na |>odstawic rozważań dedukcyjnych.