Kotwica0156

306 W. Konstrukcje przestrzenne

Rysunek 10.9. Szczegóły węzła podporowego sklepień siatkowych wg |6]: a) połączenie krążyn z belką podwalinową, b) warianty połączenia krążyn z belką podwalinową przy luku czołowym, c) przekrój belki podwalinowej, d) typy wrębów dla krążyn i łuków czołowych w belce podwalinowej, e) połączenie krążyn z płatwią szczytową w sklepieniu ostrołukowym; 1 - wrąb przy łuku czołowym, 2 - wrąb środkowy, 3 - wrąb przy łuku czołowym w połączeniu bez klina, 4 - płatew kalenicowa, 5 - klin; A,łi- typy krążyn (rys. 10.8), a, b, b\, h, h\, h₂, K - wymiary elementów, z, zi, z',, Z2 - wymiary wrębów

Rysunek 10.10. Oparcie elementów sklepień na łuku czołowym wg [6]: a) połączenie na czop, b) połączenie na śrubę; 1 - wkładka międzywęzłowa, 2 - śruba, 3 - gwóźdź; D - typ krążyny (rys. 10.8), AS - szerokość pasów równoległych do tworzącej sklepienia, b - szerokość krążyn, b\ - szerokość krążyn łuku czołowego

W węzłach zasadniczych schodzą się trzy krążyny. Jedna przechodzi nieprzerwanie, a dwie pozostałe łączy się z nią na czop lub śruby. Wysokość gniazda i czopa powinna odpowiadać 1/4 wysokości łączonego elementu. Długość czopa prostopadłego przyjmuje się równą 1,5 grubości krążyny, a czopa skośnego 1,4 grubości (od strony krótszej) i 2,4 grubości (od strony dłuższej). Szerokość gniazd powinna być ok. 2 mm mniejsza od łącznej szerokości obu czopów. W połączeniu na śruby ich oś przechodzi przez środek nieprzerwanej krążyny. Otwory na śruby na końcach krążyn są okrągłe, a w środku owalne o dłuższej średnicy większej o 4 mm od średnicy śruby.

W węzłach podporowych krążyny umieszcza się w specjalnych gniazdach wyciętych w belce podwalinowej (rys. 10.9a i b). Gniazda można również wykonać przybijając nakładki do belki podwalinowej. Podobnie opiera^-śięTcrążyny na płatwi szczytowej w trójprzegubowym sklepieniu ostrołukowym (rys. 10.9e).

Od czoła sklepienie opiera się na łuku krążynowym z desek. Połączenie elementów sklepienia z krążyną wykonuje się tak jak połączenie z belkami podwali-nowymi, przybijając nakładki do krążyn (rys. 10.10).

Montaż sklepienia zaczyna się od ułożenia belek podwalinowych. Następnie ustawia się krążyny czołowe, a w przypadku sklepienia ostrołukowego również płatwie szczytowe. Przed przystąpieniem do zasadniczego montażu należ)' dopasować do ścian czołowych i do belki podwalinowej jeden, a w przypadku siatki ostrołukowej dwa montażowe elementy siatki. Tak przygotowane krążyny służą następnie jako szablony do przycięcia wszystkich krążyn stykających się z belkami podwalinowymi i ścianami czołowymi. Po zamocowaniu węzłów' montażowych i ściągów układa się sklepienie, postępując od belki podwalinowej w stronę zwornika.

W czasie montażu sklepienie powinno być podparte pomostami. Po wykonaniu całej siatki sklepienie pokrywa się szalunkiem, przybijanym bezpośrednio do krążyn.

Sklepienia krążynowo-siatkowe z wystarczającą dokładnością można obliczyć jako łuki płaskie dwu- lub trójprzegubowe o stałym momencie bezwładności przekroju (por. rys. 10.7). Do obliczeń przyjmuje się pas sklepienia szerokości t (rys. 10.1 la).

Maksymalne sił)' podłużne i momenty zginające określa się przy założeniu równomiernie rozłożonego obciążenia stałego i niesymetrycznego obciążenia śniegiem i wiatrem. Obliczenia przeprowadza się wg ogólnie przyjętych zasad znanych z mechaniki budowdi.

W przypadku łuku parabolicznego trójprzegubowego moment zginając)' na całej długości łuku od obciążenia równomiernie rozłożonego na rzut jest rówmy zeru. Dla płaskiego (/ = L/4)łuku trójprzegubowego kołowego maksymalny moment zginający jest niewielki = 0,061^/.) i w praktyce można go pominąć. Upraszczając obliczenia, najczęściej przyjmuje się tylko moment zginający od obciążenia jednostronnego p (rys. 10.7a) wg wzoru