Kolendowicz 6

aga		-j
		i i
		—i

-onir

Rys. 11-105

Rys. 11-106

w przęśle środkowym. Projektując belkę żelbetową można wysokość przęsła środkowego przyjąć mniejszą niż przęseł skrajnych i zastosować skosy nad podporami albo dać przekroje we wszystkich przęsłach jednakowej wysokości, zmniejszając odpowiednio w przęśle środkowym ilość zbrojenia. W przypadku belek ciągłych o stałym przekroju na całej długości materiał belki nie będzie dobrze wykorzystany, niemniej w porównaniu z belką wolno podpartą największy moment zginający występujący nad podporami jest mniejszy i równy 0,8 M. Wyrównanie momentów przęsłowych można uzyskać, jeśli przyjmiemy niejednakowe długości przęseł, mianowicie przęsła skrajne krótsze, a przęsło środkowe dłuższe (rys. 1 l-104d i e), lub jeśli przy jednakowej długości przęseł damy krótkie obustronne wsporniki (rys. 11-104C i g i rys. 11-105).

■    Podobny charakter ma przebieg momentów zginających w belkach cztero- i pięcio-przęsłowych (por. tabl. 11-4). Momenty w przęsłach skrajnych są zawsze znacznie większe od momentów w przęsłach pośrednich.

■    Długość odcinka belki o zwiększonej wysokości nad podporami jest zazwyczaj równa szerokości podpory, a więc np. szerokości słupa podpierającego. Zmniejszenie tej wysokości do wysokości przekrojów w przęśle odbywa się stopniowo i ma z reguły nachylenie 1:3 (rys. 11-106). Jak już wspomniano wyżej, ten krótki odcinek belki nazywamy skosem. Skosy mogą być także krzywoliniowe. W belkach statycznie niewyznaczalnych skosy nad podporami powodują zwiększenie momentu podporowego i tym samym zmniejszenie momentu przęsłowego. Ma to jednak znaczenie praktyczne w belkach o dużych rozpiętościach i silnie obciążonych. W zwykłych konstrukcjach architektoniczno-budowlanych nie uwzględnia się wpływu skosów na zmianę wartości momentów zginających, gdyż jest ona niewielka i dlatego może być pominięta.

■    Jak wynika z przeprowadzonych rozważań, belki ciągłe są zawsze ekonomiczniejsze od szeregu belek wolno podpartych ze względu na znacznie mniejsze wartości momentów zginających. Wyrównywanie wartości tych momentów może odbywać się tam, gdzie to jest możliwe, przez odpowiednie przesunięcie podpór. Innym sposobem wyrównywania momentów zginających jest odpowiednie rozmieszczenie przegubów. Wykonanie samych przegubów jest jednak związane z dodatkowymi kosztami i dlatego nie stosuje się ich tylko w tym celu, aby wyrównać wartości momentów zginających.

■    W niektórych rozwiązaniach architektoniczno-konstrukcyjnych, gdzie funkcja odgrywa rolę nadrzędną, belki ciągłe mogą mieć przęsła o długościach znacznie różniących się. W takich przypadkach wartości momentów zginających w poszczególnych przęsłach i na podporach mogą się między sobą znacznie różnić. Wykres momentów zginających może być wtedy inspiracją dla architekta projektującego formę takiej belki. Na rysunku 11-107 pokazano projekt mostu o schemacie belki pięcioprzęsłowej. Sylwetka tego obiektu jest zgodna z kształtem wykresu momentów zginających. Ten rodzaj inspiracji projektowania architektonicznego daje w efekcie formę logiczną, stanowiącą także współcześnie źródło zadowolenia estetycznego.

Rys. 11-107