Kolendowicz&0

nia najpierw momentów zginających, gdy węzły nie mają możliwości przesuwu, a następnie obliczenia momentów zginających powstałych w wyniku samego przesuwu węzłów. Istnieje także jednoetapowy sposób rozwiązywania ram o węzłach przesuwnych, polegający na połączeniu wspomnianych dwóch etapów w jednej operacji obliczeniowej.

12.2. Ramy statycznie wyznaczalne

Rozwiązywanie ram statycznie wyznaczalnych, obejmujące obliczenie momentów zginających i sił poprzecznych, przebiega tak samo jak rozwiązywanie belek statycznie wyznaczalnych. Oprócz momentów zginających i sił poprzecznych w prętach ramy występuje jeszcze siła podłużna, która w dowolnym przekroju jest równa sumie wszystkich sił położonych po jednej stronie przekroju i równoległych do osi pręta. Siła skierowana do przekroju ma znak minus i jest ściskająca, od przekroju — znak plus i jest rozciągająca. W belkach przyjęliśmy umowę dotyczącą znaku momentu zginającego, według której moment zginający jest dodatni, jeśli pochodzi od siły skierowanej ku górze. Regułę tę można stosować także w ramach jednonawowych, zakładając, że „dół” prętów ramy znajduje się po stronie wewnętrznej nawy. Na rysunku 12-7b, według przyjętej umowy, siły H_A i R_B działają ku górze, a siła P — ku dołowi, natomiast siła V_A działa w odniesieniu do pręta CB ku górze.

260