larsen0287

13. Gospodarka kwasowo-zasadowa 287

4.3.4 Leczenie zasadowicy metabolicznej

Szybkie leczenie zasadowicy metabolicznej rzadko jest konieczne, gdyż zazwyczaj nie występują żadne niekorzystne następstwa zwiększonych wartości pH. Należy więc przede wszystkim rozpoznać wywołującą ją przyczynę, a potem wdrożyć specyficzne leczenie.

Podaż chlorków. W przypadku zasadowicy metabolicznej ze zmniejszonym wydalaniem chlorków w moczu, należy podać chlorki w postaci NaCl, KC1 lub obu, aby umożliwić wydalanie zwiększonej ilości HC0₃~.

Acetazolamid. Środek ten hamuje działanie anhy-drazy węglanowej, zwiększając przez to wydalanie wodorowęglanów z moczem.

Podaż kwasu solnego. Ciężkie zasadowice mogą być leczone przez podawanie kwasu solnego. W większości przypadków wystarczające jest 20--30 mmol HCl/godz., aby obniżyć pH do 7,5. HC1 podaje się jako roztwór 0,2-0,4-n przez cewnik wprowadzony do żyły centralnej. Leczenie to powinno być kontrolowane przez oznaczanie gazometrii krwi tętniczej i stężenia potasu co 1-2 godz.

Hydrochlorek argininy i lizyny. Środki te są obecnie bardzo rzadko stosowane, po pierwsze z powodu właściwości zwiększania kwasicy wewnątrzkomórkowej, a po drugie z powodu wywoływania zagrażającej życiu hiperkaliemii.

Piśmiennictwo

Matthys H, Seeger W (Hrsg): Pneumologie, 3. Aufl. Springer, Berlin 2001.

Muller-Plathe O: Saure-Basen-Haushalt und Blutga-se, 2. Aufl. In: Breuer H, Biittner H, Hillmann G, Stamm D: Klinische Chemie in Einzeldarstellun-gen, Bd. 1. Thieme, Stuttgart-New York 1982.

Shapiro B, Harrison FA, Walton JR: Clinical Application of Blood Gases, 5th ed. Mosby-Year Book Medical, Chicago 1994.