larsen0467

20. Przygotowanie i przeprowadzenie znieczulenia ogólnego    467

Ryc. 20.2a do c. Technika kaniulizacji żyt.

a)    Unieruchomienie żyty poprzez naciągnięcie skóry wzdtuż jej przebiegu i nakfucie żyły z boku.

b)    Wprowadzenie kaniuli z tworzywa sztucznego do żyty i usunięcie metalowej igty.

c)    Umocowanie kaniuli z tworzywa sztucznego za pomocą plastra ze szczeliną.

należy zastosować kaniule o możliwie największym świetle (np. 2,0-2,2mm).

Sprzęt do kaniulizacji żył:

-    kaniule z tworzyw sztucznych 0,5-2,2 mm,

-    s'rodek znieczulający miejscowo do ostrzyk-nięcia skóry, np. 0,5% mepiwakaina bez adrenaliny,

-    igła do wykonania znieczulenia miejscowego 0,5 mm i strzykawka 2 ml,

-    środek do dezynfekcji skóry,

-    gazik, plaster,

-    staza,

-    sól fizjologiczna do płukania,

-    roztwór elektrolitowy do wlewów.

2.1.3 Technika kaniulizacji żył

Przy kaniulizacji żył należy postępować w następujący sposób (zob. ryc. 20.2a do c):

Założyć stazę lub napompować mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego do ok. 40 mmHg. Skórę w okolicy miejsca nakłucia zdezynfekować,- pozostawić na krótko środek dezynfekujący, następnie osuszyć.

'r Przy używaniu kaniul o dużej średnicy ostrzyk-nąć środkiem miejscowo znieczulającym skórę obok żyły.

-*■ Unieruchomić żyłę poprzez pociągnięcie skóry kciukiem drugiej ręki, następnie nakłuć skórę obok żyły przez bąbel środka znieczula-. jącego miejscowo, a następnie samą żyłę skośnie i bocznie; kaniula nie powinna być wprowdzana ani bardzo stromo, ani bardzo płasko.

Gdy tylko pojawi się krew w kaniuli, cały układ wsunąć jeszcze ok. 1-2 mm, a następnie wyciągając stalową igłę, jednocześnie wprowadzić kaniulę z tworzywa sztucznego dalej do żyły.

Usunąć metalową igłę, a kaniulę z tworzywa sztucznego przepłukać lub podłączyć wlew.

■»- Kaniulę pewnie umocować za pomocą plastra ze szczeliną.

"r W przypadku nieudanego wkłucia, ponowną próbę przeprowadzić proksymałnie od miejsca poprzedniego nakłucia, aby zapobiec wydostawaniu się płynów infuzyjnych i leków przez uszkodzone naczynie.

2.2 Wkłucie centralne

(centralny cewnik dożylny)

Techniki wprowadzania centralnego cewnika dożylnego opisano w rozdz. 26.