larsen0465

20. Przygotowanie i przeprowadzenie znieczulenia ogólnego 465

czej jest w butlach z podtlenkiem azotu: na podstawie ciśnienia gazu w butli nie można wnioskować, jaka jest jej zawartość, ponieważ podtlenek azotu jest w stanie płynnym i ulatnia się jako gaz dopiero po otwarciu butli. Przy tym ze stanu ciekłego natychmiast powstaje nowy gaz, który zastępuje zużyty, ciśnienie w butli zmienia się więc dopiero wtedy, gdy płynu w niej nie ma, a znajduje się jedynie niewielka ilość podtlenku azotu.

1.2.2    Aparat do znieczulenia

Przed każdym znieczuleniem należy zgodnie z zaleceniami producenta sprawdzić, czy aparatura działa prawidłowo oraz jej szczelność. Anestezjolog powinien przy tym odpowiedzieć na następujące pytania:

^ Czy aparat do znieczulenia jest połączony prawidłowo z centralnym zaopatrzeniem w gaz lub czy jest mocno połączony z odpowiednimi butlami gazowymi? Przy błędnych połączeniach powinien się uruchomić alarm gazowy.

^ Czy istnieją nieszczelności albo opory w układzie zaopatrującym w gaz i/lub w układzie oddechowym pacjenta?

Czy rotametry w aparacie do znieczulenia poruszają się prawidłowo? Czy po włączeniu ro-tametrów gaz dociera do układu oddechowego pacjenta (wypływ gazu skierować na własne oczy)?

^ Czy wapno pochłaniacza nie jest zużyte, ani wysuszone?

Czy parownik jest wystarczająco wypełniony anestetykiem wziewnym? Czy po włączeniu parownika anestetyk wziewny dostaje się do układu oddechowego pacjenta (próba węchem!)? Czy stężenie anestetyku zostało właściwie ustawione?

Czy działa tlenowe połączenie omijające by-pass 0₂ w aparacie do znieczulenia?

Oprócz tego należy regularnie sprawdzać daty ostatnich kontroli bezpieczeństwa i ostatniej konserwacji aparatury.

1.2.3    Wózek ze sprzętem do znieczulenia

Czy wózek jest kompletnie wyposażony?

Czy strzykawki z lekami są prawidłowo podpisane?

^ Czy leki stosowane w nagłej pomocy znajdują się w zasięgu ręki?

1.2.4 Urządzenia monitorujące

Należy również sprawdzić i odpowiednio wykali-brować urządzenia do nadzoru, np. monitor EKG, pulsoksymetr, kapnometr, termometr elektryczny, wzmacniacz i przetwornik do elektronicznego pomiaru ciśnienia. Poza tym, zwykle dla kilku sal operacyjnych, należy przygotować sprawny i gotowy do użycia defibrylator.

2 Przygotowanie pacjenta do wprowadzenia do znieczulenia

Znieczuleniu i operacji towarzyszy najczęściej duży lęk, którego nie można całkowicie wyeliminować nawet premedykacją. Wszystkie przygotowania do wprowadzenia do znieczulenia muszą się odbywać w spokojnym i przyjaznym otoczeniu oraz muszą koncentrować się na chorym, aby zmniejszyć poziom lęku i utrzymać efekt premedykacji.

Po przywitaniu się z pacjentem należy sprawdzić następujące dane:

-    nazwisko i imię pacjenta,

-    zaplanowany rodzaj zabiegu i zgodę pacjenta,

-    czas ostatniego posiłku,

-    czas premedykacji, jej działanie,

-    wymagane, niezbędne wyniki badań laboratoryjnych nie przedłożone podczas wizyty przed znieczuleniem,

-    zamówienie na krew i preparaty krwiopochodne,

-    protezy zębowe (czy zostały wyjęte?),

-    lakier do paznokci, makijaż, biżuterię, pierścionki (czy je usunięto?),

-    pole operacyjne (czy jest ogolone?).

Następnie należy wykonać następujące czynności: Założyć mankiet do pomiaru ciśnienia tęnicze-go krwi.

Podłączyć monitor EKG.

Podłączyć pulsoksymetr.

Założyć dostęp dożylny.

Przy operacjach kardiochirurgicznych albo u niestabilnych hemodynamicznie pacjentów założyć kaniulę do tętnicy.

2.1 Dostęp dożylny

Przed każdym wprowadzeniem do znieczulenia należy założyć dostęp dożylny (wyjątki zob. rozdz. 39).