M050

Rys. 4.16. Zatrzymywanie swobodne - nomogram II do określenia zmniejszenia prędkości

[187]

Metodę opracowano z przeznaczeniem dla dużych statków. Zastosowane uproszczenia odnoszące się do wykładnika potęgowego prędkości statku i średniej wielkości oporu śruby napędowej, jak też ewentualne przybliżenia wielkości sprawności napędowej i spra_Wnojj_cj przeniesienia, bez wątpienia ograniczają dokładność uzyskiwanych wyników. W związku z przyjęciem średniego oporu śruby jako 30% oporu holowania we wstępnej fazie manew^ ocenianej na 3 do 4 min występuje zaniżenie wyników w stosunku do wielkości rzeczywistych [ 187], Jak wspomniano na wstępie, nie uwzględnia się także skrócenia drogi zatrzymywania, wynikającego ze zmian kursu.

i

I', . 4.17. Zatrzymywanie swobodne - nomogram III do określenia zmniejszenia prędkości [ 187]

i

•o

l'i/vklad 4.6

Wyporność statku załadowanego, z maszynownią na rufie, wynosi 158 260 t. Podczas prób pręd-4"n!i pomierzono następujące wielkości mocy wytworzonej:

15,0 węzłów - 24 000 SHP;    13,0 węzłów - 15 960 SHP; 11,0 węzłów - 9 920 SHP.

(tkreślić prędkość statku po upływie 40 minut od chwili przekazania polecenia “stop maszyna", lldy prędkość początkowa wynosiła 15,0 węzłów, oraz wyznaczyć długość drogi, jaką jednostka przepłynie w tym czasie.

(tkreślenie średniej wielkości współczynnika T_x z zależności (4.26a) najwygodniej wykonali* się sporządzając zestawienie:

D V³

?•,= 1,0698 -jj-

W

19