Rys. 3-16. Izometria: a) sześcian z okręgami wpisanymi w ściany w izometrii. b
b)
(wszystkie trzy są jednakowe). Osie elips pokrywają się z przekątnymi rombów. Na rysunku 3-16 pokazano, w jaki sposób można uprościć rysowanie takich elips, zastępując je owalami (figurami składającymi się z odcinków łuków kołowych).
Niezależnie od rodzaju aksonometrii należy zawsze pamiętać, aby rysowany obiekt usytuować względem osi układu współrzędnych w sposób umożliwiający wykonanie rysunku zawierającego jak najwięcej informacji.
W dimetrii płaszczyzna rzutu aksonometrycznego n' jest prostopadła do linii rzutowania i przecina wszystkie trzy osie współrzędnych x, y, z, lecz jednakowo nachylona jest tylko do dwu z nich. Położenie głównych powierzchni, osi i krawędzi rzutowanego przedmiotu powinno być równoległe do płaszczyzn współrzędnych.
Cechy aksonometrii dimetrycznej:
• na rysunku osie aksonometrycznea x‘, y\ z! tworzą między sobą następujące kąty (rys. 3-17):
131° między osią ^ i /,
97° między y i i,
132° kąt między i i x!,
a,=V?s=1.22s
i c) uproszczony sposób rysowania izometrii okręgów wpisanych w ściany sześcianu
a trójkąt śladów aksonometrycznych (por. rys. 3-146) jest równoramienny;
• ośz? na płaszczyźnie rzutowania aksonometrycznego jest zawsze pionowa i ma zwrot ku górze, a te krawędzie obiektu, które są pionowe w rzeczywistości, pozostają pionowe na rysunku;
• równoległe krawędzie obiektu rzeczywistego są równoległe także na rzucie aksonometrycznym;
• wymiary przedmiotu równoległe do osi / i i trzeba rysować bez skracania, a wymiary równoległe do osi x! - skracać o połowę (tzn. rysować w podziałce 1 : 2).
z
Rys. 3-17. Układ osi w dimetrii (wg PN--EN ISO 5456-3:2002)
Oś V w dimetrii można narysować na papierze milimetrowym lub zeszycie w kratkę bez użycia kątomierza. W tym celu na prostej poziomej przechodzącej przez środek układu osi aksonometrycznych trzeba odłożyć 10 odcinków jednostkowych o jednakowej, dowolnie przyjętej długości (np. 10 -5 mm = 5 cm), a następnie na
i