Obraz 6(1)

terapie koncentrują się na pracy z konkretną osobą (lub małżeństwem), celem spotkań jest uświadomienie świadczeniobiorcy jego problemów, poszukiwanie ich przyczyn, pomoc w lepszym rozumieniu własnych przeżyć i zachowań. Konsekwencją terapii jest doprowadzenie do zmiany postawy wobec siebie i otoczenia. Ośrodki podejmują również działania interwencyjne. Interwencje kryzysowe polegają np. na udzieleniu wsparcia osobie lub rodzinie dotkniętej traumatycznym wydarzeniem. Pomoc koncentruje się na analizie aktualnej sytuacji oraz poszukiwaniu metod pozwalających przezwyciężyć trudną sytuację. Poza tym ośrodki współpracują z innymi placówkami socjalnymi i jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej, udzielając porad i konsultacji, a także prowadząc badania psychologiczne.

6.5. Domy pomocy społecznej 6.5.1. Zadania i zasady funkcjonowania

ogólna

charakterystyka

Domy pomocy społecznej to jednostki organizacyjne, które charakteryzuje duża różnorodność w zakresie profilu działalności i świadczonych usług. Placówki te mogą być prywatne i publiczne, o gminnym, powiatowym i regionalnym zasięgu działania. Domy pomocy społecznej zajmują się przede wszystkim świadczeniem usług opiekuńczych, adresowanych do osób wymagających całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, które nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu i którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Skierowanie do domu pomocy społecznej wymaga oceny stanu zdrowia oraz możliwości korzystania przez daną osobę z pomocy środowiskowej, w szczególności zbadania możliwości zorganizowania usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania lub w ośrodku wsparcia. Niemożność zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania prowadzi do niemożliwości przyznania ich w zakresie niezbędnym do zaspokojenia codziennych potrzeb życiowych. Prowadząc postępowanie w sprawie umieszczenia osoby w domu pomocy, nrgan obowiązany jest ustalić, czy osoba ta może otrzymać konieczną pomoc •v miejscu zamieszkania. W przypadku ustalenia, że udzielenie pomocy jest możliwe, ale w rozmiarze niewystarczającym, należy przyjąć zaistnienie przestanki uprawniającej do umieszczenia w placówce. Zdaniem NSA na ocenę organu nie może wpłynąć fakt, że osobie potrzebującej ofiarowano usługi, ale ich nie przyjęła, ponieważ proponowany zakres świadczeń nie był wystarcza-lący do zaspokojenia codziennych potrzeb życiowych¹⁰. Jeśli jednak oferowane usługi opiekuńcze mogą pomóc w zaspokajaniu codziennych potrzeb, zaś >oba zainteresowana nie chce z nich skorzystać, a jej stan zdrowia nie wskakuje, że wymaga ona stałej całodobowej opieki i pielęgnacji, to należy dojść do wniosku, że nie zachodzą przesłanki, które uzasadniałyby skierowanie do

Wyrok NSA z dnia 8 października 1998 r„ I SA 393/98, LEX nr 45772.

103