Obraz7

• „Acześnic z Uniwersytetem wprowadź „ 14SO r. To ta”'    z komentarzem. Obydwa ośrodk,

by'"’³ 'V,_ramu nauczania    dokonać zaprzyjaźniony,

“t js.    u***, '«'•'*»»«"»»

knn 1 Długoszem Jan •- _{f s} ,heologu-a. w r/cczyw,_sl0.

dl* nic. "Wedcm sztuk wyzwolonych („o,. ^CZf“kładino przede wszy.i    _wiadomoici z prawa kanonicznego,

S^:gmmatykę i ^^li pełnić obowiązki kapłańskie. Szkoła 2ga.abyjcjuc^70g ,£_logii, prawa klerycy mógł, uczyć nie miała własnych P^rotl _niwersylec,c" (Blaz.ak 11 >7 _się tych przedmiotów na u    komentarzy do Kromki zosta-

^S'^ę ' Jan z Dąbrówki wsrod liczny    _{nie ty}|_ko historio-

II ivw*>t ----’

Wśród innych znakomita. w opowieściach najprawdziwsza, bardzo _v    wyluszczająca od począiku świetlane pomnik, ojczyzny nasze,

L, r „rldz.we oiców naszych postacie, wyjaśniająca po kole, zam.cs/k, wojen-,e, uporządkowane dzięki światłu Bożemu, (rkps BJ2S74 - 2-3. pr/cl. Zwiercin 969, s. 115)

graficzną ale i historiozoficzną.

Z racji zasług dla wprowadzenia Kromki Wincentego — pierwszego wielkiego pisarza i uczonego polskiego do akademickich programów nauczania Jerzy Starnawski (1974) u/nal doktora Jana za pierwszego historyka literatury polskiej.

9. Literatura i szkoły

Szkodzą godności duchow nego mimicznymi wyczynami

1207 — Innocenty III kieruje list pasterski do abpa Kietlicza.

Mimo niepodważalnej słuszności zdania Aleksandra Brucknera jak na Zachodzie, tak i u nas poezja średniowieczna była wyłącznie lub przeważnie szkolną" (ŚPŁ I 2) sprawy szkolnictwa średniowiecznego trwają w tak bezwzględnym zapomnieniu i zakłamaniu, że trzeba pewne rzeczy od nowa powiedzieć. Nie wystarczy już zresztą szukać „śladów polskiej pracy literackiej (...) w zbiorowych kodeksach tak zwanych Auc-lores ładni, powstałych w szkołach pod dyktatem magistra, gdzie pośród Katonów. Ezopów i Owidiuszów lub Pseudo-Owidiuszów łatwo się mógł zabłąkać łaciński wiersz autora Polaka’; mniejszym plonem są glosy polskie i wersje tekstów zachodnich, niekiedy lepiej tutaj zachowane lub jedyne. Za ważniejsze należy uznać inne pożytki z kodeksów; wiedzę o tym, „na jakich to wzorach się u nas kształcono, kogo to właściwie naśladowano”, oraz komentarze, jakie się przy odpisach pojawiają. Scholia stały się osobnym polem badań, pozwalają bowiem na poznanie i odtworzenie myśli teoretycznej ówczesnych nauczycieli i pisarzy'.

Ponadto jeszcze trzeba wyjść poza filologiczne pole wadzenia i wziąć pod uwagę, że szkoła nie tylko była miejscem nauki, ale zbiorowo uczestniczyła w życiu religijnym, a przez to i społecznym.

Aby temat ograniczyć, skupimy się na dwu kanonach podręcznikowych oraz na utworach, zalecanych przez wpływowe poetyki (auctores) jako obowiązkowo lektury i wzorce przydatne do ćwiczeń naśladowczych (imitatio). W części „pozapodręcznikowej zarysujc-

^m) zagadnienie „teatru szkół".

129