Obraz37

usciuastoBi riSbdbwbsuych wórcndi poczynań, dla myślenia ałternatyw-eesc» i skbń s? do liEK) dzałakac^ci o ckańtcne innowacyjnym.

Zfi|Ki »ś> »'5Z>slv*i f—ftjinw badań dydaktyczni jest całkiem jNtaaakfwo lahfnastg i mbattoct dotąd popularne badanBOpra-■i.iv":i!i«ay3K mafirait porgrun* wsęvfczi£snci rzeczywistości oświao-w>*ick«i«cKT- hzdaś eksperoneatahiycłi jest pogłębione pozma-zś itnisfiaBHK pmndotttśi precesu kśBłke&n orz twnzetue teorii thimaczą-c-r tst ptcs, Na ęośasK hadar- cceowy v± i efc>pii)TKtHaln\th formułuje ^ «rsbx awsdi co do nfancn pÓBaqsz>di i prognozy' luiMŚlnńająo; ruoonask przyszłych prccesów kszokem orz idi prakty czną realizację.

da —iwtiirlnr~n studiowania

v !cwrrt~:n>ifsr ra:'v:i: Torjmco:i anaoćicft rac;r ĄeiłS^e^ydh. fea to uyntńil sacsarib*-v<: rinnro :c nipct. ma wafiafan się cr* sk indkary ■ańcieść 20 ca koóoD beciki. Pnrf-CTvnuac ar Ta ijucatiUL rikiacun wsofcie matiimość kctryscirni z śego dopoero ęrzy tańca łaro T 'nr 3Giąadct soda Tac iNCiuiryia rnszaa bj zaczywać od «n«nkp«o laraiejasgr

■Bnigam imrfem-.

T 1 : nmTifw bułiśnt na 2 raturł rsxz* -r:-—^r<~-r skrótowy. wy Trasa więc ócćhck> v*ici <zuS:'v O inń&icTr n:cir''^t wyferzysCBna. a teku. cyeś ssolSów iafionnje seksi ic&żziiln. Si 3» fEsaae vsr«ccm gKtmpamŁ: maxeiiaąE pedigccŁŁ. cc bosdzkj pizysa^njtl pen V Zicr«iaŁcs: . ^:,*f •_ iŁ Lrrudccąj    JJia^eia±a^g>rfł-H.Nfas?>^kgD(197l) f

i Z. Zjrat^wśassr L 9J3J. Wrne źeda sancwią podnprank: caaoiotogn bdm psydD&KŚa-r>o I W fl"gnVit->>^r    E n. i *:qcu:ęcrr»cf? - SL Nowaka if 19^r30> om prace aaaoców

meyer rvasr3 * 13. hi-»^ósiiflSGJlti &-L Sdyeso (Iśr* om rc-ce 2 zikresc szatysnii I? Guiturca śH3LBuiix3ta(19?5k

Pamir*® sudiiraame y*ii pac ąrAnca ucaSeeśa <r-ri?rr5-s czy taoczydefi. rafcea sc ibt aatneame Tiłbomredus- ćn nunEracwan ioichi:apnĘsx leś& eeeresejs 20 r-.Hr.iraa eacęeri-insnainŁ segmc je oumoe w nagśraie pace Brzgaawfcaego i Zaczyńskiego. jeść zajaaje o> ęniea«stfflia^ł»«t iozaesna eećme óa cęo pace MBSzyełtoe^ Nowaka i Btoccke. «3y-rj 235 martamarnac ce rucunumr ćWbfcyezaęiiiE typa &iaa)aaego niech dotrze do cyoo-wanądt aaś W_ Hann¹ iii i*^ i I. TopzfafaagŁ

Sęnuwą nainnrtmeyaz fest tęuniw inui menafyfc eiawroczłwnego dkspesya&ann Ąćłłna-legc bfe rwńci jest S.A. Rsher Riant się ona aaatfnńrro od maoditi oponej na hmmi iuiiikdi 1S Vffla • shmcke cayjcctei. ocr*ai fesc omwa wciwzwch podręcznikach oasr-intnęL Niwy ?n aopenmeuu. cęarrj aa .innfcne worancjŁ opiiy ■kJwniraBwyai i w(e5> wams&fnwvmi tnaciiami ustizy. 1 ulik tnesedy8naimqtHedoofUBOwaaia i w twmuo inn tur* dsocj oncacifenne Ztear. *zgipai vyanuc^’4 fiMcwasćz »*>*wnnifia>j technAa nłilk 11 ■ 1 ~J Tsfmiics x łanaie «e tew-na ■» timinmadt typu ŁoeeŁicyjgeg>. kapce ofac prrjij—)ł pagaf ła-datf. vidc2aueancwy.d1. jJ( as: » bad&madt rffv cx pntf>facfo uob. J. Bnezińki. 199^.

Zadań

¹ Gr ;csr ąnasitnicicm    ^ifn^TTrrjrft*

1 Pumwm^ coery rjęy »y’aśrocń « i^oau J. Kmicy i Ł Nagcła.

f Opracii it—ym—“-----rf "r*-rj pmrrfrminn~n jjnr t Tin ■ »m ajtirmjfh w ca

B4cpic& tdtsadl aamayocfi:

X, Zdrftmg: pnjsae meaatpf jrpv»»nsł»cBqcc*z meaod otHmncp i dkspaywaotm.

S. Wymusi 1 idiankasyiui taj r&lhnia doęsynaaiaeso aa wybrany »*■«*

fa-Ogacm, jer/tilaC i-.auminrya dU^erymeant dydokryczaefn. Ssącego treść «*—-j ocaeaie «e wybrane?* przpfmmm w nftafie affliwhnifcyg Wb tauutoaij-

Cwfaat |nu>ag« jk Ubjfcarąi — «au

Ztwai sW maęcydk ; bba I jansui

iiiicwn JaTitatf.btpI

Rozdział dragi

rozwój    . .

SYSTEMÓW DYDAKTYCZNTCH

Dydaktyka jest jedną z podstawowych nauk pedscKicnndi. a ab-którzy rsawet raniemają. iż jest najważniejszą z nich. Hermg Blankenz. eso-k>wy dydaktyk merniecki. pisze np^ iż pojęcie jdydaktyka* oraz -pasrafaty co do badań w jej obrębie zajnnją cecaałne miejsce w niemieckich nankarh o wychowaniu" 1970). a Lochar Ki insberg to ważne znaczenie dydaktyki wyprowadza z docmnującej rob nwfTiri w kmihnwmin osobowości jednostki (1974). Wysokie mniemanie pedagogów measecbdi o pozycji dydaktyki ma swoją wymowę, gdyż właśnie w Niemczech dydaktyka nnhrh w przes2kro warunki tak pomyślnego rozwoju, że zaważył on nie ty Iko na rozwoju dydaktyk', w święcie, lecz także wpływał na ukształtowane się świadomości dydaktycznej nauczycieli i działaczy oświatowych wieki krajów . Stan ten ma zneszc* i swxje ujemne skutki, na długie lata zahamował mouowKie, głównie w krajach me-mieckicla. rozwój Kału nad wychowaniem.

O znaczeń dydaktyki świadczy również fakt powstania w okresie ostatnich trzystu bt widu systemów dydaktycznych¹, które wywierały ido dziś wywieraj* ogromny wpływ aa masową praktykę kształcenia 1 wy chowana w szkołach wszystkich typów i szczebli. Przejdziemy obecnie do charakterystyki najważniejszych spośród tych systemów.

Jan Amos Komeński 11592-1670)

Termin ^dydaktyka" db oznaczeń osobnej dyscypliny naukowej pojawił saę po raz pierwszy w tytule głównego dzieła JA Komeńskiego, wielkiego czeskiego pedagoga. Była to Didmctiaa magma, wydana w ostatecznej wersji w 165* roku. przedstawiając* jniuenabą sztukę nauczania wszystkich wszystkiego" Komeński nadał terminowi _dydakryka~ szerokie znaczenie. Uważał ją za jedy ną naukę pedagogiczną. obejmuj»:ą probierni nauczania i wychowania.

Motywy, jakie skłoniły Komeńskiego do zajęcia saę szmU nan~rń wszystkich wszystkiego, były społecznej naony. Zrodziła je rewolucja kasycka.

33

1

T» ij*» ńW*Un»j mmmmmi jm fOm maę* BriW^r* 1 iw r    «ę*y* m

UUtec cdta. Irin 1 oni OfmśgforntfA. a świmraril w*"*¹*" • <W—|OQ MBOjodi i ari