ortodoncja ćw 5

PŁYTKA P0DNIEBIENNA

Zwana, też ćwiczebną leży na podniebieniu i ma za zadanie.rożkiinowanie łuków zębowych oraz zmianę pozycji żuchwy- umożliwienie jej ruchu doprzedniego. Płytkę wklinowuje się w przestrzenie międzyzębowe, co stanowi jej utrzymanie w jamie uśtnęj (oprodz^rzylegania do podniebienia). W przedniej części-między odśrodkowymi powierzchniami obu kłów-wymodelowany jest wał (pogrubienie płytki), po którym ślizgają się przednie zęby dolnego łuku. W ten sposób następuje ćwiczenie mięśni wysuwających żuchwę i leczenie tylozgryzu.

Tylna granica wału sięga do wysokości koron kłów, a przy siekaczach- prawie do brzegów siecznych. Wał powinien być tak wymodelowany, aby jego tylny brzeg (prosty, a nie łukowato wygięty-zgodnie z krzywizną łuku zębowego) wtapiał się łagodnie w płytkę. Ku tyłowi płytka podniebieima obejmuje ostatnie zęby w łuku. Płytkę można na pewien czas zaopatrzyć w pojedyncze klamry-najlepiej grotowe.

W przypadku nadzgryzu z tyłozgryzem, kiedy należy wysuwać dolny łuk zębowy i wychylać siekacze góme-płytkę podniebienną zaopatruje się w wał skośny, modelując go ukośnie od tyłu ku przodowi.

LABORATORYJNE WYKONANIE PŁYTKI PODNIEBEENNEJ -I\ modeLgÓmy .powinien posiadać saynagne nrlhicip Ąłdń^pndnj^hi firmy r.h. J przestrzeni międzyzębowych i okolic za ostatnimi zębami 2\ izolować model w wodzie

3\ wymodelować płytkę przez kilkakrotne zanurzenie modelu w płynnym wosku albo przez dociśnięcie rozgrzanej płytki wosku do modelu z pokryciem przestrzeni międzyzębowych i okolicy za ostatnimi zębami 4\ wymodelowanie wału prostego lub ukośnego