p2190412

«jjttrEc musi się bardzo przyblityć do tych które ząjaiają się człowiekiem, jego cś»> BB I jego psycMM jako odrębnym przedmiotem poznania. Poznanie 10 z kniei karitiu ~_rrT- BBS różnorodnym dziedzinom praktyki, której ofntf-kaem jest rilnaii | jako m psycbo-fizyczna. Szczególny przejaw o«q praktyka traau i i aait/ryna z jej bogatym rozgałęucniem specjał iwyczaya Slakm mam ma bitiacyn etapie — rozwaiajac integrację osoby w czyn* 9 bgdrir anaaiain się przybliżyć do tycb różnorodnych nank szczegółowych.

| utożsamić Właśnie z powodu owej specyfiki ■auji B psu da n om. o której mowa była joż wy tej. Z tego ta nieć przed oczyma dynaraizmy. jakie właściwe są człowte-I złożoności, owszem — dynamizmy właściwe pijcbicr | snnęj 3 ponitkyi i oaobna — stale jednak pod tym specyficznym kpen aiiln aia_ jaki wyzaaacza fakt integracji osoby w czynie.

Kie Elfifla więc i | aaoże chodzić w dalszej analizie o takie wględnigcit w oaae dyaamizmy. jakiego dokonają nanki szczegółowe. I to zarówno z pa-daleko poranięlrj szczegółowości, która niejako odciągnęłaby nas od jaj ii ilnńnra ^osoba czyn", jak też i z tego powoda, że naaki rreregółowe ufimj się badał* poszczególne składniki psycho-somatyczacj jedno lei człowieka oraz poszczególne dynamizmy psychiczne czy somatyczne jakby same dla siebie Nie uwzględniają przy tym specyfiki osobowego cało-co dla nas jest najistotniejsze. I dlatego też ów wgląd w dynamizmy ałałriwr lattriirj psychice I somacyce będzie polegał raczej na podania zasadniczej rharabierytryfci tychże dyiuroizmów — charakterystyki, jaką uzyskają oze władane    integracji w czynie osoby (z czym wiąże się inte

gracja oaoby w czy niej. Charakterystyka ta nic może odbiegać od ajęcia zaafci ■^f>gOiiiai _ ae może pozostawać z nimi w sprzeczności, rów-jrdndr nie aaoże leż podzielać ich szczegółowości i metody, jaki pnafagajt Taką to i hm al Ir ryt jrlrę dymamizmn psy c ho-somatycznego ty stworzyć, przypisując mu reaktywność, a zarazem przy czym reaktywność bardziej odpowiada somatyce. cmotyw-ność 9 psychice.

rwamabaw aalr dyaamlzmów psychicznych fl somatycznych

9 daaktr da takiej charakterystyki dojdziemy, analizując dynamitu człowieka w jego złożoności, wypada naprzód uwydatnić iyi, kadry I ■zrzagdlaj sposób stanowi o wewnętrznej zwartości tego dyna-aaiiiHiwiająr jedność, czyli integrację. Oto człowiek w swej psyche-

BjgMgH doioooki Hanowi uką widok i BHBWH bórej ■ M elementy są ściśle z sobą powiązać, przy czyn wuąerara I toakają i wzajemnie od siebie i zalewają. Chodzi HB H wszystko I iwurakowanse psychiki przez somatykę, o zależność dynaminra wlafciwcfi pjdbee od sonaty ki t jej właśawcgo dynami zroa.

Ciało łódzkie jako caMć dostrzegalń I jako MBI

Kiedy nowa o somatyce. mamy na myśli ciało bdzfcic - naprzód w E czyli przedoaokowym. z kolei zaś w Bakowym i lefo B n Gało jest materią, rzeczywistością widzialną. podpadającą pod zmysły i ii neb dostępną. Dostępną przede wszystkim od zewnątrz. Zewspray bzak ath stanowi na pierwszym miejsca o tym. co w człowieka widziała. ma jefo określony wygląd i pociąga a sobą otoefloae ml Eg ko człowiek wywiera. Na dało łódzkie w tea sposób rozanaae składają są tfeae członki, z których każdy ma w dele łódzkim właściwe sok* miejsce i spętam tek wiała wą sobie frakcję. Chodzi ta razie o frakcję domagał* od zewnątrz. Dzięki temu ciało ludzkie ksztahijc się U od zewnątrz jako mkok i szczególny - człowiekowi tylko właściwy sposób - aczłoatowaaa. Uczłonkowanie obejmuje nie tylko przestrzeray rozkład członków I ale okae wzajemną icb koordynację w całej zewnęimej ponad citawirH Raezownikowi Janaft" odpowiada przymiotnik Jattktf. toby Łwahfitajc człowieka pod względem rozfcłado i koordynacji człoeków jego c

Jednakże ten od zewnątrz dostrzegalny całokształt me wyocipoje by-n/Huej całej rzeczywistości ciała ladzkiego - podołmie jak 3 wyczerpuje tez rzeczywistości .ciała" zwierzęcego czy raflinnego. Gab ma rfi—irirłmr właściwą sobie wcwnętrzność. I otót biorąc pod owagę g właśaie wcwnęez-nodć ciała, mówimy o organizmie ludzkim. Organizm określa ciało we wto» fciwej mu od wewnątrz złołooołci. Jeśli od zewnątrz zhrfooość ta wymta ńę w różnorodności i we wzajemnej koordynacji członków, lo od wewagn • różnorodności i we wzajemnej koordynacji organów dała. Orgmy irramit o jego żywotności, czyli dynamizmie cielesnym, któremo odpowiada powt-cjabość somatyczna. Wyru ₍4oa*yka^M (od grec. tśm) wskaaje aa dała zarówno w zewnętrznym, jak i wewnętrznym aspekcie jego astnjn. Mówiąc prrao o dynamizmie somatycznym, mamy na myśli zarówno zewnętrzną« czywistość ciała z właściwym mu oczłonkowaaaem. jak leZ rzeczywistość •ewiętrzną. czyli orgutizm: ustrój i łączną fookcję wszystkich orgmówdMn