p3260272

wabia owady, jakkolw itk niektóre / nich k¹ pn M kwa 14 do n«ci)rt innej barwy (białej. c/en»\mej. niebieskiej). Milki można stawiać na /kmi lub uwicuaJ na gałęziach krrewow 1 dr/eu. Co kilka dni należy wybierak ich UMano^ i napełniać je Świeżym płynem. Pułapki te. skuteczne w odłowie wielu owadtfes (/wtauc/a muchówek, płu-Sftrw laków rOwnoskrrydłych i błonkówek). nic >4 jednak odpowiednie do poławiania chrząszczy (mało wydajne) i motyli do cc-Mń kolekcjonerskich (uzyskane /a ich pomocą okazy są / reguły pomięte i pozbawione znacznej części łusek).

Dó£ć c/pto używa się także pułapek Malai¹c'a, zbudowanych z przezroczystej folii plastykowej. Nad pionową przegrodą z ukośną gómą krawędzią, zwykle wysokości 1-1.5 mi długości I .5-2,0 m umieszcza się dwuspadowy daszek, na którego wyższym końcu jest zamontowane naczynie zbiorcze skonstruowane w taki sposób, aby owad po wejściu do niego nie mógł już wyjść {jak sak na ryby). Naczynie może być suche lub zawierać płyn konserwujący. Lecący owad uderza o przegrodę lub siada na mej. Niemal wszystkie owady odznaczają się geotfopizmeni ujemnym, więc kiedy trafią na przegrodę, idą po niej w górę. aż docierają do naczynia zbiorczego. Dolny brzeg przegrody wstawia się niekiedy do rynienki, do której łowią się owady spadające na dół. Stosuje się różne wersje pułapek Malaisc"a. również zminiaturyzowane, przenośne, przeznaczone do wieszania na gałęziach krzewów i drzew. Pułapki te nadają się do łowienia wszelkich latających ovndów.~ ¹

Motyle, niektóre chrząszcze, muchówki i bkmków ki. a ogólnie — owady lubiące aftodkae | g można łowić właśnie na taką przynętę. Należy w tym ccłu przygotować ■Mazaninę słodkich, silnie a przyjemnie pachnących składników (gotowanych w piwie słodowym jabłek, syropu z miodem, sofcdw owocowych). Przynętą taką smaruje •ftę ofc. I dm> pnia. konara, skaty itp. przed -miotów, zawsze po stronie zawietrznej. Można tą metodą złowić wiele interesują, cycti owadów.

Liczne owady wabi światło. Można jc dzięki temu łowić nowel we własnym mieszkaniu, wystarczy tylko przy zapalonym świetle szeroko otworzyć okno. Owady wlatują wówczas cło wnętrza pokoju i poczynają krążyć wokół lampy. W terenie stosuje się zwykle przenośne źródło światła (lampę naftową, benzynową lub elektryczną) oświetlające od tyłu biały ekran, z którego wygodnie zdejmuje się przywabione światłem owudy. Doskonale wyniki daje zastosowanie światła nadfioletowego¹ należy jednak wówczas pamiętać o starannej ochronie oczu.

Efektywność wszystkich wyżej opisanych metod łowienia owadów, a zwłaszcza na przynęty i na światło, jest w dużym stopniu uzależniona od pogody, a także, oczywiście. od pory roku. Najlepsze są, jak łatwo się domyślić, cieple, spokojne wiosenne i letnie dni.

Uśmiercanie i przechowy- | wanie owadów

Znąjdujące się w żalniwaczce skrawki bibuły. ligniny, papieru lub grube trociny nasącza się środkiem uśmiercającym owady, j zwykle octanem etylu. Jest to szybko parująca ciecz, w związku z czym wpuszczamy do zatniwaczki tylko kilka kropli. Od czasu do czasu, zwłaszcza w gorący dzień, trzeba len zabieg powtórzyć.

Dawniej do uśmiercania owadów stosowano cyjanek potasowy, którego roztwór zakrapiano na warstwę gipsu znajdującą się na dnie zatniwaczki. Trucizna ta jest jednak bardzo niebezpieczna, również dla człowieka. Szczególne zagrożenie powstawało wówczas, gdy trzymana w ręku lub | kieszeni zatmwaczka ulegała stłuczeniu.

Pary octanu etylu zabijają chrząszcze, pluskwiaki, bfonkówki. muchówki i inne

n

I E

_nyin czasie, wlewnic od Mę-PjJTjWłzk⁰ i yWkofcl owada. w£g! ginie i można po spre-

I    %i nie możemy lego zrobić i U fig powrocie / wycieczki, 10

/V*¹!u*y^skany^oka* iśfl

II    w gdzie wkrótce wyschnie.

/a!    trzeba przed preparo-

nawilżyć, aby stal się m9 | ||| było nim operować.

Wmi ^My uśmiercać w miarę możli-II .(uniu^ po złowieniu, a w każ-M|g| najprędzej, aby nie zdążyły.

zanAnięeiu. zetrżeć sobie HRgl| i skrzydeł. Złowionym mb-JM _nym wystarczy złożyć razem 1S |^p kisnąć tułów. Motyle noc-| pułapki bezpośrednio do r^Ł li    motyle dzienne

^ uk^,n>'    wycieczki w od-

gg|l torebkach, kopertach lub pudc-Ml !**“ ^lcP'^cJ Q niżu nabić yi^^ionwlogicznc i transportować* rolnych pojemnikach. Również mu-każdym razie przedstawicieli §MJ uaizin. należy preparować jak mgg po uśmierceniu, aby uniknąć ^Łia i deformacji.

^^ljiAC^()Vfcady można od razu. na miej-llp^ konserwować w 75% alko-Kf|§P W tym celu należy mieć ^^cl rf7y sobie kilka probówek rozmą-Zabezpieczamy w ten spo-1 i :_n ,nN/)CC, czerwce, jętki, widelnice, rag jicciarki. owady pierwotnie bcz-I i rtWtc lawy.

I ^^iidc⁷⁰^ kolekcjoner przynosi M i ucieczki dużą ilość przesianego |M materiału, którego ręczne przebiegli? bardzo praco- i czasochłonne. Du-j ^jugi oddaje więc urządzenie do auto-I ftfyczftgo sodowania. Drewnianą ramę. Sotm której jest rozpięta druciana sial-I vię do płóciennego worka za-g^ionego u dołu w naczyniu szklanym # szerokiej szyjce. Na dnie tego naczynia Hfl się wilgotne trociny, lignina, ew. chustka. Urządzenie to wykorzystuje fakt.

I * owiły dążą do miejsc o optymalnej dla Q wilgotności. Materiał, którym ńapeł-niono przyrząd do automatycznego sortowa-ni* stopniowo wysycha (proces len można przyspieszyć nagrzewając sortowany materiał żarówką). Owady przemieszczają się więc w dolne warstwy próbki, I H końcu wpadają do naczynia. Na identycznej zasadzie działają nieco bardziej skomplikowane aparaty używane w placówkach naukowych i służące do sodowania dużych ilości materiałów entomologicznych.

Preparowanie owadów

Nie jest łatwo podać ogólnie obowiązujące wskazówki dotyczące preparowania owadów, istnieje bowiem wiele metod, z których część jest odpowiednia do preparowania tylko owadów należących do niektórych grup. lub nawet określonych gatunków. Najłatwiejsze i najpowszechniej stosowane jest preparowanie okazów na sucho, rzadziej robi się preparaty mikroskopowe, których wykonanie jest też znacznie trudniejsze. Istnieje jednak obszerne piśmiennictwo dokładnie omawiające preparowanie owadów i można w nim znaleźć wszelkie potrzebne informacje.

Sprzęt pomocniczy do preparowania owadów

Bez wyposażenia w odpowiednie środki pomocnicze nic ma co przystępować do preparowania owadów. Do minimum niezbędnego sprzętu należy zaliczyć igły prepa-racyjne. pęsetkę, kilka małych pędzelków, tacki prcparacyjne ze styropianu lub sztywnej pianki, rozpinadła. szpilki entomologiczne, kartoniki do naklejenia, dobry klej. wzorzec wysokości oraz silną lupę lub mikroskop stereoskopowy (tzw. binokular).

Igły prcparacyjne mogą być proste lub wygięte. Można je bez trudu zrobić va-memu. osadzając prostą lub lekko zagiętą szpilkę entomologiczną u drewnianym uchwycie (obsadce), najlepiej i najłatwiej w cienkiej gałązce dzikiego bzu czarnego.

1

idJi od dunac/J