PA161872

PA161872



430 KIERUNKI POSTPOEYTYWISTYCZNE

tycznych i możliwie jak najwięcej wiadomości sprawdzonych. Naszym ideałem jest dążyć do takiej konstrukcji Bossueta i Voltaire’a, której by ani katolik, ani antyklerykał zaprzeczyć nie mogli, dostarczyć im takich obrazów, które by uznali za prawdziwe i które by następnie przyozdobili według swej woli zabarwieniem uczuciowym.

Historia literatury jest częścią historii cywilizacji. Literatura francuska jest obrazem życia narodowego: ona ujęła w swoim długim i bogatym rozwoju każde poruszenie idei i uczuć, jakie się utrwaliły w faktach politycznych, społecznych i wyraziły w instytucjach, lecz, co więcej, i całe to życie wewnętrzne i tajemne cierpień i marzeń, które się nie mogło urzeczywistnić w świecie czynu.

Naszym zadaniem najwyższym jest doprowadzenie tych, którzy czytają, do poznania w jednej stronicy Montaigne’a, w sztuce Corneille’a, nawet w sonecie Voiture’a 1 momentów kultury ludzkiej, europejskiej czy francuskiej.

Jak cała historia, tak i historia literatury stara się ująć fakty ogólne, wydzielić fakty charakterystyczne i zaznaczyć ich wzajemny związek.

Nasza metoda jest więc w swej istocie metodą historyczną, i najlepszym przygotowaniem dla studiującego historię literatury będą rozważania nad Wstępem do studiów historycznych (Introduction aux etvM.es historiąues [1897]), napisanym przez Langlois i Seigno-bos, lub artykułem, jaki G. Monod umieścił w innym tomie zbioru, gdzie i niniejszy artykuł jest drukowany.

Zresztą są pomiędzy zwykłym materiałem historii w właściwym zrozumieniu a naszym pewne ważne różnice, z których wynikną różnice metody.

Przedmiot historyków — to przeszłość: przeszłość, z której pozostały tylko wskazówki i szczątki; przy ich pomocy odtwarza się o niej pojęcie. Nasz przedmiot — to także przeszłość, ale trwająca dotąd: literatura jest zarazem przeszłością i obecnością. Ustrój feudalny, polityka kardynała Richelieu, monopol solny, Austerlitz należą do minionej przeszłości, którą odtwarzamy. Cid i Candide

1

[Vincent V o i t u r e (1598 — 1648) — pisarz francuski, autor cenionych listów i wierszy; pięknoduch, stały bywalec Hotel de Rambouillet.]


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMG1 U n.
21 Znaczenie wybranych narzędzi -    zapisanie możliwie jak najwięcej indywidualnych
skanuj0004 nienia sobie - dzięki zmysłowemu, i duchowemu libertyni-zmowi - możliwie. jak najwięcej r
Obraz9 62 VII. Państwo - trzy elementy definicji Przez całe wieki kontrola nad możliwie jak najwięk
odleżyny 6 (2) • Stworzenie idealnych warunków dla gojenia się odleżyny wymaga wyeliminowania możliw
OMiUP t2 Gorski5 rozdzielacz pary 4, mający za zadanie równomierne jej rozprowadzenie na możliwie j
PA161870 428 KIERUNKI POSTPOZYTYWISTYCZNK METODA W HISTORII LITERATURY1 2 1911 [...] Metoda, której
PA161880 442 KIERUNKI POSTPOZYTYWfSTYCZNE 442 KIERUNKI POSTPOZYTYWfSTYCZNE 1)    Czy
PA161885 490 KIERUNKI POSTPOZYTYWISTYCZNE wpływu pewnego pisarza czy pewnego dzieła. Rozwiązujemy pr
PA161888 456 KIERUNKI POSTPOZYTYWISTYCZNE byli z wszystkich punktów horyzontu, spotykają się. Przyję
możliwie jak największej liczny aliansów, aby nie dopuścić do ograniczenia konkurencji, z drugiej za
POLITECHNIKA KOSZALIŃSKAWYDZIAŁ MECHANICZNY Zapewnienia możliwie jak największego podobieństwa
możliwie jak największej szerokości cięcia, ponieważ taka grafika powinna być wykonywana w
fotografowanie architektury8 ZAKOŃCZENIE W topice o fotografowaniu architektury staraliśmy sie podać
fotografowanie architektury8 ZAKOŃCZENIE W ks lulce o fotografowaniu architektury staraliśmy się pod

więcej podobnych podstron