Padaczka 2

Stan padaczkowy

Powtarzające się jeden za drugim napady padaczkowe trwające powyżei 5 minut, bez oazvsKa«i przytomności, czasem z chwilowym bezdechem są stanem zagrożenia życia. Wymagają natychmiastowej hospitalizacji i podjęcia pilnego leczenia. Występują bez uchwytnej przyczyny lub po zmianie, odstawieniu nagłym leków (w szczególności hormonalnych), w trakcie infekcji u chorego z epilepsją, itp. Chory zagrożony jest m.in. obrzękiem mózgu, obrzękiem płuc, hipertermią. Przyczyna padaczki i napadów padaczkowych

Padaczka nie jest chorobą dziedziczną. Dziedziczny jest niski próg pobudliwości komórek nerwowych mózgu. Czynniki predysponujące do wystąpienia napadów padaczki:

•    urazy mózgu - wiele zmian, występujących w trakcie bezpośrednich reakcji kompensacyjnych może przyczynić się do wystąpienia drgawek. Ponadto istnieje hipoteza, że blizna glejowa powstała po urazach mózgu jest czynnikiem indukującym powstawanie ogniska padaczkowego.

•    bodźce świetlne - częstokroć zdarza się, że bodźce świetlne (np. z gry komputerowej, naturalne migotanie ekranu komputera, oglądanie słońca przez drzewa w trakcie jazdy samochodem, dyskoteka, itp.) powodują napad padaczkowy. Często gwałtowne wyjście z ciemnego miejsca na mocne światło słoneczne może przyczynić się do napadu. W szpitalach wywołuje się za pomocą migoczącej lampy ataki w celu obserwacji i badań.

•    zmiany hormonalne - do napadu mogą przyczynić się wahania hormonalne związane z menstruacją. Kobiety znacznie bardziej narażone są na atak w końcowej fazie cyklu. Zmiany związane z dojrzewaniem mogą spowodować uaktywnienie się padaczki.

•    zmiana aktywności falowej mózgu - padaczka może pojawiać się w okolicach przejścia od snu do czuwania i na odwrót.

•    stany gorączkowe

• stan fizjologiczny organizmu - niedotlenienie, zmniejszona zawartość C02 we krwi, niedocukrzenie, niewydolność adrenergiczna, zwiększony poziom progesteronu, zaburzenia wodno-elektrolitowe, zmęczenie i brak snu

Leczenie padaczki opiera się na kilku podstawowych zasadach:

1. zawsze jeżeli to tylko możliwe stosowanie monoterapii (politerapia w przypadku niemożliwości kontroli pojedynczym lekiem)

2.    wdrażanie leczenia - wprowadzanie leku powoli, aż do uzyskania odpowiedniej dawki

3.    odstawienie leczenia - powoli zmniejszając dawkę

4.    zmiana leków - na zakładkę, powoli odstawiając jeden i powoli wprowadzając drugi

5.    leczenie długotrwałe

6.    stosowanie odpowiedniego leku do konkretnego rodzaju napadu

7.    stosowanie odpowiednio dużej dawki leku

8.    monitorowanie stężenia leku w surowicy - w niektórych przypadkach Leki pierwszego rzutu:

napady pierwotnie uogólnione - kwas walproinowy napady wtórnie uogólnione - karbamazepina napady częściowe - karbamazepina zespól Westa - vigabatryna, sterydy, ACTH padaczka rolandyczna - karbamazepina Leczenie napadu padaczkowego:

•    10 mg diazepamu powoli i.v. lub 2 mg klonazepamu i.v., tlen ; jeżeli napady nie ustępują -powtórzenie dawki, tlen

•    jeżeli napady nie ustępują - wg zaleceń lekarskich

Pierwsza pomoc w napadzie padaczkowym

Osobę mającą napad padaczkowy:

1. jeśli możliwe ułożyć na boku, aby zapobiec zakrztuszeniu lub zadławieniu, szczególnie jeśli

2