PIC00640

5. IVŁjcrciua klejone

MPo W

30

o- potqcrenio na podwójne zakładkę 20' t-polaam na zakładkę ptęedynczq

W;

0'

S0 40    30    20    10 0332 pm

Rjł S2. Wpływ duopomloła powierzchni m wytrzymałość złącza klejonego ze siali SS

połączenia. Stwierdzono, że najniższe własności adhezyjne uzyskuje się dla powierz-duii poierowanycłi [46].

Oczyszczanie chemiczne powierzchni przeznaczonych do klejenia dokonuje się przez zmycie jej rozpuszczalnikiem, takim jak benzyna, benzen, aceton, trójchloroetylen (tri), detergent. Do odtłuszczenia [24], [25] można też stosować alkaliczne środki myjące. Badania wpływu sposobu odtłuszczania na wytrzymałość połączenia klejonego me wykazały zdecydowanych różnic w wytrzymałości przy stosowaniu różnych środków odtłuszczających (rys. 5.3). W przypadku klejenia metali, jak: aluminium i jego stopy, miedź i jej stopy, nikiel, najwyższą wytrzymałość uzyskuje |k po chemicznym wytrawieniu powierzchni [46]. Do trawienia stali stosuje się przez 2r4 min kąpiel o składzie: 10 części Wagowych stężonego kwasu siarkowego, lOcz. w. stężonego kwasu azotowego, 80 cz. w. wody destylowanej. Do trawienia aluminium w ciągu 20 min i w temperaturze 60°C używa się kąpieli o składzie: 27,3 cz- w. stężonego kwasu siarkowego, 7,5 cz. w. dwuchromianu sodowego, 65,2 cz. w. wody destylowanej. Do trawienia stopów miedzi w ciągu 2 min stosuje się kąpiel:

MPo

5Q|

x 5

1 i

Rys. 5.3. Wpływ środka odtłuszczającego na wytrzymałość połączenia stalowego na podwójną zakładkę o powierzchniach frezowanych w 6 klasie chropowatości (pola zakrerkowanc oznaczają

rozrzut wyników)

ŁQ cr. w. stężonego kwasu azotowego, 50 cz. w. wody. zai do trawienia niklu stoftu>e ^st w ciągu kilku minut kąpiel: 12 cz. w. kwasu siarkowego. IJ cz. w dwuchromianu sodowego, 100 cz. w. wody. Po trawieniu metal należy spłukać zimną, a następnie ciepłą wodą i wysuszyć w temperaturze ok. 60*C.

5.4.2. Przygotowanie masy klejowej

Ważne jest, by przygotowana masa klejowa była jednorodna i miała odpowiednią konsystencję. Nadmiernie rozcieńczona daje zbyt cienką i słabą spoinę, natomiast za gęsta źle zwilża powierzchnię, schnie powoli i tworzy spoinę zbyt grubą o niskiej wytrzymałość. Najwyższą trwałość połączenia aż do zniszczenia pod wpływem stałego obciążenia daje grubość skleiny 0,05 js 0,1 mm (rys. 5.4 i 5.5).

Rys. 5,4. Wpływ grubołci skleiny na trwa- Rys. 5.5. Wpływ grubości warstwy kleju w rlymi ns lość połączenia aż do zniszczenia pod    wytrzymałość na ścinanie

wpływem obciążenia w temperaturze otoczenia

Często kleje występujące w handlu w postaci stałej lub ciekłej wymagają przed użyciem przygotowania przez dodanie niezbędnych substancji pomocniczych, jak np. rozpuszczalnika, wypełniacza, utwardzacza. Utwardzacz należy dodawać do masy klejowej dopiero w końcowej fazie jej przygotowania ściśle zachowując proporcje podane przez producenta; np. na 100 cz. w. żywicy epoksydowej Epidianu 5 należy dodać 10 cz. w. utwardzacza Z-l. Uzyskana w ten sposób kompozycja klejowa nie wydziela substancji lotnych w czasie utwardzania, dlatego przy jej utwardzaniu -w temperaturze pokojowej nie jest potrzebny docisk. Całkowite utwardzenie następuje po 7 dniach.

Żywotność masy klejowej jest ograniczona, dlatego nie należy sporządzać jej jednorazowo zbyt dużo. Epidian 5 nadaje się do łączenia elementów metalowych