PICT5416

W jakim wieku najlepiej jest postać dziecko do przedszkola? Ja mam trzylatka i waham się, czy nie za wcześnie posyłać go w tym wieku do przedszkola. Dziecko sąsiadki w ogóle nie chodzito do przedszkola, nawet do zerówki, i widzę, jaką gehennę przeżywa matka i dziecko w klasie pierwszej. Jest w ogóle nieprzystosowany, nie umie się bawić z dziećmi i zachowuje się jak jakiś dzikus.

Podzielę się moimi spostrzeżeniami z wieloletniej praktyki po-radnianej. w czasie której miałem do czynienia z dużą liczbą dzieci w wieku przedszkolnym. Prawdą jest. że nie wszystkie trzylatki dobrze znoszą przebywanie w dużej grupie (dotyczy to zwłaszcza pierwszego dziecka w rodzinie). Jednak już od 5. roku życia do przedszkola powinny uczęszczać wszystkie dzieci. Przedszkole bowiem w dużym stopniu wyrównuje braki. jakie w wychowaniu dziecka popełniamy w domu. zresztą często w sposób niezamierzony. Dzieci, które wcześniej niż w zerówce zetknęły się z grupą rówieśniczą, są z zasady bardziej uspołecznione, lepiej przygotowane do rozpoczęcia nauki szkolnej. A dzieje się tak dlatego, że w przedszkolu w sposób planowy i konsekwentny realizowany jest program dydaktyczno-wychowawczych oddziaływań ukierunkowanych na dziecko. W domu natomiast z planowością, a zwłaszcza konsekwencją oddziaływań wychowawczych, realizowanych w formie zabawy, mamy z reguły kłopoty. W przedszkolu dziecko ma do dyspozycji wiele różnorodnych zabawek (zwłaszcza gier dydaktycznych), zazwyczaj więcej niż w domu.

I - co ważne - są one dobrane stosownie do wieku, a nie kupowane dość przypadkowo. Zabawy tematyczne i dydaktyczne są planowo organizowane przez nauczycielki, a ich repertuar jest z całą pewnością większy i bardziej urozmaicony. W przedszkolu ponadto są organizowane zabawy, o których w^f domu się zapomina albo których świadomie się nic organizuje (bo dziecko brudzi), takie jak np. lepienie z plasteliny i gliny, wycinanie, malowanie farbami - pędzlem lub palcami. Pozwalają one na rozwijanie i ćwiczenie różnych sprawności dziecka, zwłaszcza sprawmości manualnej (bardzo ważnej

—j-,«a ruchowr ~_H.»wnlcjsze ruchowo. Uuwici

-. i_rjn polecenia, maj:, lepszy koniaki z rówieśnika^,

K*»"*iVni. '^lllk ^ “ ^w**«^{du na} dobro naszego dzSl .---Łr uczynić wszystko, aby przynajmnie, dwa^_a <?'^poczęciem nauki w szkole motfo ono’pĄ^ P^e^nWzej grupie przedszkolnej.    ^

" '.Iw, ostatnio zwróciło mi uwagą, że zawsze zadał,

.nkie same pytania. To prawda, że po przyjściu d,

^mU Zakola pytam, czy był grzeczny i czy wszystk, ^pr%dlA ° ^CO mam pytaĆ?

. _m że lepiej byłoby spytać, co dziś robił, czy dobrze sit

czego nowego się nauczył i porozmawiać z nim o tyci

^W wach Pyt»^ć należy zawsze o konkrety, prowokując roz

^spra'c pytaniami typu: -Powiedz coś więcej o tym...- (ale ni,

^m°'• czy wszystko zjadł i czy był grzeczny). Jeśli powie, ż,

^py oś mu się nie udało albo że jakąś pracę wykonał źle. t,

"P- ^c. _t go krytykować może należałoby powiedzieć: Jestcn

^zan' ^a„ ._K następnym razem postarasz się lepiej i wtedy n; ^o ci się uda".

córka codziennie przed wyjściem z domu płac2<

^°^J^wi że ^{nie chce chodzić do} Podszkolą. Szuka róż ‘ Mh wymówek, aby do niego nie pójść: raz boli ją gło

^ny _{nnym razem skarży się na ból brzucha. A ostatnie

^iua.' drugi raz przed uty/ściem do przedszkola miała tor

^J“e Czyjej to szybko przejdzie, czy może lepiej zrezygno lać z przedszkola?

Większość dzieci do 3. roku życia wzrasta i rozwija się wyłącznic w środowisku najbliższej rodziny. Zna dobrze swoje mieszkanie, w którym ma swoje łóżeczko i swoje zabawki. Otaczane jest troskliwą opieką rodziców, zwłaszcza matki, która w sytuacji najmniejszego zagrożenia przywraca spokój, ład i poczucie bezpieczeństwa. 1 nagle pewnego dnia dziecko

musi zostać samo poza domem, w nieznanym mu pomieszczeniu. z obcymi dziećmi i dorosłymi.