•>ajr\y 3piotem zdarzeń. Proces to par-o lub splot zdarzeń. PROCES PIELĘGNOWANIA to pasmo lub splot zdarzeń wspólnych dla osoby pielęgnującej i pielęgnowanej, to jest takich zdarzeń które łączy cen sam cel ta sama wartość.Organizacja pielęgniarstwa i organizowanie pracy pielęgniarskiej powinny więc stwarzać warunki obiektywne dla procesu pielęgnowania, wednym z podstawowych wymogów tej organizacji }est określenie nieprzekraczalnej liczby pacjentów którą wolno opiekować się jednej pielęgniarce w zależności od zakresu zadań związanych z ochroną i rozwojem osoby danego pacjenta i udziałom w procesie jego leczenia. Reasumując można stwierdzić: że przedmiotem nauki o pielęgnowaniu jest realizowane jednocześnie choć w różnym stopniu ochrona i rozwój osoby pacjenta, jej metod i służące temu środki, ze podmiotem procesu pielęgnowania jest zarówno osoba pielęgnująca jak i pielęgnowana, że w danym przedziale czasu i danym mi miejscu można wyłącznie pielęgnować jednego pacjenta.
Podstawą procesu pielęgnowania w ujęciu interpersonalnym jest diąf gnoza pielęgniarska, której przedmiotem nie są potrzeby ludzkie lecz takie zachowania werbalne i - lub nie werbalne których cclca jest wyrażenie skargi. Jest to szczególny rodzaj komunikatu człowieka o jego sposobie istnienia w świecie uzasadniający wystarczająco podjęcie pielęgnowania.
Prawidłowe zdiagnozowanic komunikatów o charakterze skarg, umiejętność określenia przedmiotów skarg, uhierarchizowanie ich co
I 1
do ważności, oraz rozpatrzenie sposobów ich zgłaszania nadaje pr1» wic automatycznie procesowi pielęgnowania charakter między ludzkiego spotkania.
Pojawiające się próby określania mianem procesu pielęgnowania ja^ klejś orocodury techniki lub metody pracy pielęgniarskiej są szko1
dliwym dla rozwoju pielęgniarstwa nieporozumieniem. Wyrastają one wprost z założenia że PRZEDMIOTEM pracy personelu medycznego jest CZŁOWIEK i to najczęściej CHORY. To odhumanizowane rozumowanie można by wyrazić jaśniej następująco: Pielęgnowanie jest procesem - procesem obróbki niesprawnych przedmiotów przez sprawne roboty celem uzdatnienia wyżej wymienionych do podjęcia produkcji. Pragnieniem autora jest zwrócenie uwagi na podstawowy jego zdaniem fakt że pielęgnowanie jest procesem interpersonalnym albowiem jest procesem pielęgnowania CZŁOWIEKA przez CZŁOWIEKA.
12. Tomaszewski T., Człowiek w sytuacji, w Tomaszewski T. red.. Psychologia, PWN, Warszawa, l97Sr. 13. Wesełucha P., U podstaw pracy skutecznej, w Bortnowska H. red.. Sens choroby, sens śmierci, sens życia. Znak, Kraków 1980r. 14. Wojciechowic! J., ^Subiektywna ocena stanu zdrowia..., rozprawa doktorska, bibl.
1. Bortnowska H. /red/. Sens choroby, sens śmierci, sens życia. Znak, Kraków 1980, 2, Csorba H., Szpital - Pacjent, Ossoline-um-Wrocław, Warszawa, Kraków I966r. 3. Grzesiuk L., Trzebińska E., Jak ludzie porozumiewają się, NK, Warszawa, I978r. 4. He-szen-Klemens I., Poznawcze uwarunkowania zachowania się wobec własnej choroby. Ossolineum-PAN, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, l979r. 5. Kamiński St. , Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk, TN KUL. Lublin, I970r. 6. Kępiński A., Podstawowe zagac. nienia współczesnej psychiatrii, PZWL, Warszawa, 1978r.
7. Kozielocki J.. Koncepcje psychologiczne człowieka. Piw, Warszawa, l976r. 8. Nightingale F.. Notes nursing. London,1860. 9. Osińska K., Twórcza obecność chorych, IW, Pax, Warszawa,
1983r. 10. Sokołowska M., Granice medycyny, wp. Warszawa I980r. 11. Sujak E., Rozważania o ludzkim rozwoju. Znak, Kraków,1975r.