pkm osinski
44

286 5; Pmktndnle

wartości kąta pochylenia linii zęba wzdłuż tworzącej stożka podziałowego przyjęto określać Jego wartość nominalną na średniej długości tworzącej, czyli w połowic szerokości uzębienia. Średni nominalny kąt pochylenia linii zęba oznacza się /I,, ty zewnętrzny /?,, a kąt wewnętrzny /?,.

Wartość średniego kąta pochylenia linii zęba fl_m dobiera się tak, żeby po-skokowy wskaźnik zazębienia r._f był nie mniejszy niż 1,25. przy czym dla przekładni od których wymaga się szczególnej płynności pracy, zaleca się c_f J 1,6. Jako najodpowiedniejszy dla kół o zębach skośnych przyjmuje się zakres kątów /}„ = 20+25', a dla kół o zębach kołowych przy r, Ss 11 — kąt /?„ ■> 35®.

Zc względów technologicznych podyktowanych racjonalną konstrukcją narzęda skrawających, szerokość uzębienia przyjmuje się jako mniejszą z dwu wartości

ó<10w„,    ifj|

gdzie = h/R, jest współczynnikiem szerokości uzębienia; zaleca się przyjmować fŁ, = 0.3 dla kół o zębach prostych, skośnych i kołowych oraz \p_u = 0,25 dla kM zerolowyoh.

Jeśli znana jest tylko wartość długości średniej tworzącej jfiy to szerokość uzębienia można wyznaczyć przez podstawienie do wzoru (5.134) wielkości Ą k wzoru (5.128), i otrzymuje się

6«—m

W celu uzyskaniu korzystnego kształtu zębów, uniknięcia podcięcia przy małą liczbie zębów i wyrównania poślizgów zębów u podstaw obu kól stosuje się korekcję z, = -Xj. Zalecenia i tablice pomocnicze dla doboru współczynników przesunięta zarysu podano w [9],

Dla zapewnienia prawidłowej pracy zazębienia potrzebne jest zapewnienie odpowiedniego luzu wierzchołkowego i bocznego. Ze względu na Wytrzymałość zębów i trwałość narzędzi korzystne jest zapewnienie luzu wierzchołkowego o stałej wartości wzdłuż szerokości uzębienia. Umożliwia to zwiększenie promienii zaokrąglenia naroży narzędzia, a tym samym zwiększenie promienia krzywej przejściowej u podstawy zęba, co korzystnie wpływa na wytrzymałość zębów n# złamanie.

Luz boczny dobiera się według normy PN-78/M-88502/03 w zależności od przeznaczeniu przekładni, rodzaju pasowań i klasy dokładności wykonania.

Do obliczeń geometrycznych kół stożkowych o zębach prostych za niwM obliczeniowy przyjmuje się moduł obwodowy zewnętrzny »i,„, a obliczenia |te prawda się w przekroju obliczeniowym czołowym zewnętrznym. Wartości modułu zttlecasię przyjmować znormalizowane (tabl. 5.3). Przy nacinaniu uzębień raeiodaw obwiednio* ynn można także przyjmować moduły nieznormalizowane.

W obliczeniach geometrycznych kól o zębach skośnych i kołowych za przekrój liczeniowy przyjmuje się przekrój normalny średni, a za moduł obliczeniowy - moduł normalny średni    Takie w obliczeniach wytrzymałościowych kół

unikowych korzysta się z modułu wyznaczonego w przekroju średnim, z tym ze »przypadku kół o zębach prostych jest to moduł obwodowy średni m,_m, a w przy* pidku kól o zębach skośnych i kołowych — moduł normalny średni m_n.

Przy zadanej średnicy koła. np. z obliczeń wstępnych projektowych, oraz przy nybranych liczbach zębów z uwzględnieniem zaleceń producentów obrabiarek i narzędzi do nacinania zębów kól stożkowych można wyznaczyć wartość modułu obliczeniowego:

— dla kół o zębach prostych

<5.1371

■ł

lab

15.139)

— dla kół o zębach skośnych i kołowych

"V = (l- ^)4f-co_S0_m = (^J-<⁵¹⁴°)

lub

m

gdzie jest założonym współczynnikiem szerokości uzębienia, np. wl = 03 Wzory do obliczeń geometrycznych, wielkości niezbędne do wymiarowania kól u rysunkach, wielkości pomiarowe oraz wielkości do określenia kól zastępczych walcowych potrzebne w obliczeniach wytrzymałościowych, a także przykłady liczbowe przedstawiono w formie tablic w [9J.

5.2.2. Rozkład sił w zazębieniu przekładni stożkowe)

Przy obliczeniach wytrzymałości i odkształceń wałów oraz nośności i trwałości taytk reduktorów konieczna jest znajomość rozkładu sił powstających w zazębieniu.

Zakłada się. że oddziaływanie zęba czynnego na bierny odbywa się w hkguoir ^hienia, w punkcie położonym na powierzchni stożka tocznego w połowie