polityka pieniężna0003

dochodowego, pobieranie środków z kont przez klientów bankowych w celu uregulowania zobowiązań podatkowych a także (jednorazowo) wejście Polski do Unii Europejskiej. Załamanie popytu następowało wtedy, gdy w systemie bankowym zastosowano nowe rozwiązania np. uruchomienie KIR albo, gdy banki zaczęły dostrzegać symptomy pogarszania sytuacji makroekonomicznej i chciały zatrzymać nadwyżki płynności w związku z oczekiwanym wzrostem ryzyka. Zapotrzebowanie banków na bony pieniężne wynikało również ze zmiany systemu rezerw obowiązkowych, kreującego poziom płynności w systemie bankowym. Wartość bonów pieniężnych w obiegu zależała przede wszystkim od: poziomu lokat terminowych Ministerstwa Finansów utrzymywanych w NBP. W wyniku przeprowadzonych rozmów między NBP i MF na temat zmian zasad lokowania środków budżetu państwa w banku centralnym uzgodniono ograniczanie wartości tych lokat i podjęcie działań w kierunku umożliwienia dystrybuowania nadmiaru środków na rynku międzybankowym. W maju 2004 r. MF podpisało umowę z BGK o prowadzeniu rachunków lokat terminowych w złotych na rzecz MF. W wyniku tej umowy BGK zobowiązał się również do lokowania środków na rynku międzybankowym oraz przeprowadzania z bankami Dealerami Skarbowych Papierów Wartościowych. Powołując się na doświadczenia strefy euro można zauważyć, że przesunięcie lokat budżetowych poza banie centralny wpływało pozytywnie na stabilizację płynności systemu bankowego i poprawę trafności prognoz płynności. W grudniu 2004 r. NBP podpisał kolejną umowę w sprawie lokowania środków pieniężnych MF na rachunkach lokat terminowych w NBP, z której wyniknęło wprowadzenie od 2005 r. limitów dla stanów dziennych oprocentowanych lokat terminowych budżetu państwa składanych w NBP, stopniowo ograniczanych do 1 mld zł w 2007 r. Takie działania sprzyjały stabilizacji stóp procentowych na rynku pieniężnym.

Przy analizowaniu korzyści płynących z lokat w bony pieniężne wobec innych lokat można się posłużyć wzorem na rzeczywistą, roczną stopę procentową i porównać, dla której lokaty ta stopa jest wyższa. Korzyści płynące z transakcji dokonywanych z dyskontem można odnieść do wielkości odsetek uzyskiwanych z innych lokat. Banki w tym przypadku biorą również pod uwagę dwa podstawowe źródła finansowania: cenę pieniądza na rynku międzybankowym i cenę depozytów. Jeżeli były one niższe to inwestycja w bony była dla nich opłacalna. Decyzje wyboru konkretnego instrumentu finansowego można podjąć także w oparciu o krzywe stóp procentowych. Im rynek jest bardziej rozwinięty, zrównoważony i nie ma problemów z płynnością tym bardziej krzywa ma charakter ustabilizowany i rosnący. W przypadku, gdy inwestorzy nie oczekują zmian stóp procentowych, ani zmian