Przedsiębiorstwo turystyczne w gospodarce wolnorynkowej G Gołembski (4)

WSTĘP

Ogromny rozwój ruchu turystycznego zarówno do, jak i z Polski umacnia znacznie rolę przedsiębiorstw w obsłudze tego procesu. Rola ta dotyczy nie tylko konieczności nadążania podaży za rosnącym popytem, ale przede wszystkim wzrostu efektywności działań. W wyniku wzrostu tej efektywności muszą zostać zapewnione środki na dalszy rozwój bazy materialnej turystyki, jej modernizacje, intensywną akcję marketingową i propagandową. Osiągnięcie tej efektywności sprzyja poprawie jakości usług. Aby ją zapewnić, niezbędne jest pogłębienie wiedzy dotyczącej ekonomiki przedsiębiorstwa turystycznego. Ze względu na heterogeniczny charakter turystyki przedsiębiorstwa świadczące usługi turystyczne też są wyjątkowo zróżnicowane. To zróżnicowanie dotyczy nie tylko rodzaju świadczonych usług, ale przede wszystkim wielkości i struktury aktywów i pasywów, wielkości i struktury kosztów, zróżnicowania przepływów finansowych, czyli tych zasadniczych wielkości ekonomicznych, które mają wpływ na sposób zarządzania. Zarządzanie to polega głównie na gospodarowaniu finansami firmy, określaniu strategii marketingowej, organizacji firmy i wykorzystywaniu zasad wynikających z analiz mikroekonomicznych.

Umiejętne zarządzanie firmą w sytuacji istniejących uwarunkowań ekonomicznych jest podstawowym zadaniem kierujących przedsiębiorstwami, warunkiem wzrostu efektywności ekonomicznej tych przedsiębiorstw. Dlatego też znajomość przedsiębiorstwa turystycznego w gospodarce wolnorynkowej jest niezbędna zarówno dla studentów, jak i praktyków kierujących tego typu przedsiębiorstwami.

Książka ta została napisana z myślą zarówno o tych, którzy stoją na czele firm turystycznych bądź też są współodpowiedzialni za zarządzanie tymi firmami, jak i o tych, którzy posiadają już podstawy wiedzy ekonomicznej i zamierzają w przyszłości zająć się profesjonalnie obsługą turystów. Jednocześnie chcielibyśmy pomóc również tym, którzy mają i powinni mieć wpływ na zachowania firm turystycznych poprzez politykę pośredniego oddziaływania. W pracy próbuje się bowiem systematyzować wiedzę, podkreślać różnice