riału, obróbki cieplno-chemicznej i metod wytwarzania półwyrobu (odlew, odkuwka itp.). Jeśli to jest możliwe, to konstruktor powinien przyjąć wiarygodne wartości tych własności mechanicznych otrzymanych najlepiej na podstawie badań laboratoryjnych lub eksploatacyjnych, jeśli są one dostępne w odniesieniu do danego przypadku zastosowania.
Jeżeli nie posiadamy takich danych, to można przyjąć z pewnym prawdopodobieństwem, jak wytyczne wartości wytrzymałości stykowej (wytrzymałości boków zębów na pitting) dla kół stalowych wg rysunku 3.3 dla odpowiednich stopni jakości, zastosowania1!, obróbki cieplno-chemicznej wybranych gatunków stali wg tabeli 3.1.
Rys. 3.3. Linie obciążalności (wykres zmęczeniowy Wóhlera) dla wytrzymałości boku zęba na pitting dla kół stalowych (wg ANSI/AGMA 6002-B93).
Koła ze stali stopowych, nawęglane i hartowane, twardość warstwy utwardzonej 58-^63 HRC, twardość rdzenia 3CH42 HRC.
Koła ze stali, hartowane indukcyjnie o rozkładzie strefy utwardzonej typu A (utwardzona warstwa powierzchniowa), twardość warstwy utwardzonej 58^62 HRC, twardość rdzenia 26N52 HRC.
Przy twardości warstwy utwardzonej 5CH-55 HRC należy przyjąć 90% podanych wartości:
L10 - 10-procentowe prawdopodobieństwo uszkodzenia,
LI - 1-procentowe prawdopodobieństwo uszkodzenia,
1 - pierwszy stopień jakości, 2 - drugi stopień jakości
Dla wielu gatunków materiałów stosowanych na koła zębate własności te przedstawiono na wykresach zmęczeniowych (rys. 3.2 - krzywych Wóhlera dla 50% prawdopodobieństwa) w zależności od stanu obróbki cieplnej wyrażonej twardością boków zęba, w stopniach HB lub HRC. Na rysunku 3.3 przedstawiono przykładowo graniczną wytrzymałość boków zębów ze względu na naciski stykowe (pitting) dla niektórych stali obrobionych cieplno-chemicznie wg zalecanego procesu, dla danych gatunków stali.
11 Wyróżnia się trzy stopnie jakości kół pod względem przeznaczenia (odpowiedzialności), własności mechanicznych, strukturalnych, metalurgicznych itp. Najwyższym stopniem jakości jest nr 3 wg [49] i ANSI/AGMA6002-B93.
31