przewodnikPoPakiecieR2

ulltrufikn

Dane loaowa

---

generujemy darte, które przedstawimy na wykresie <- circular(rbeta(100, 2, S)»2*pi) wySuiietlamy wykres róży wiatrów

>»a.diag(x, bins * 18, main = 'Dane losowe', prop*2) >lnta(x)    ’f"    " ;

4.1.4 Wykres słonecznikowy, funkcja: sunflowerplot(graphics)

(idy dwie interesujące nas zmienne przyjmują niewielką liczbę wartości (np. liczbą? dzieci lub liczba lat nauki itp), to standardowy wykres rozrzutu nie jest zbyt czytelny, ponieważ jeden punkt na wykresie odpowiadać może jednemu przypadkowi lub wielu    p-

przypadkom. Istnieje wiele sposobów, by zaznaczyć, czy doszło do nakładania się    hist2d().

punktów, poniżej opiszemy dwa z nich.

Pierwszy sposób polega na dodaniu niewielkiego losowego zaburzenia. Jak ju£” wiemy, taki zastrzyk szumu można wprowadzić funkcją jitter(base). Funkcja ■catterplotO (oraz jej alias sp()) ma wbudowany interfejs pozwalający na do-szmnianie danych. Ustawiając odpowiednio wartość argumentu jitter uzyskamy dodanie zastrzyku szumu o zadanym rozproszeniu (możemy kontrolować rozproszenie zaburzenia losowego osobno dla każdej zc zmiennych). Przykładowy wykres rozrzutu zaburzony zastrzykiem szumu przedstawiony jest na rysunku 4.4.

Inną możliwością jest skorzystanie z wykresu słonecznikowego, nu którym dla każdego punktu zaznaczane są również liczebności jego wystąpienia. Wykres słonecznikowy zaimplementowany jest w funkcji sunf lowerplot O. Przykład wywołania tej;, funkcji znajduje się na rysunku 4.5 a polecenia potrzebne do jego wygenerowania: przedstawione są poniżej.

U losujemy dane do wykresu zml - rbinora(200,5,0.5) zm2 - rblnom<200,6,0.6)

tt wykres rozrzutu z zastrzykiem szumu

spfzolennal,zmienna2, reg.line”F, smooth=F, jitter=list(x*0.7, y=0.7))

* wykres słonecznikowy sunfXouerplot(zmiennal, zmienna2)

100

xvals

Rysunek 4.2: Dwuwymiarowy histogram, Rysunek 4.3: Wykres róża wiatrów,

rose.diag().

■	to -	A )
	-	** + -*-■
• •*: *;«*•••	3 «-	• + # • * •
	i
- :«!		) # • # #
z * *	- -	A • # * ~k
		a t i; •
n '		Lt-:-.-Uf-1-1-^1

2    3

zmiennal

zmieńna1

Rysunek 4.4: Wykres rozrzutu, scatterplot(). Rysunek 4.5: Wykres słonecznikowy, sunjlo-z losowym zaburzeniem.    werplot()

4.1.5 Trójwymiarowy wykres rozrzutu, funkcja: scatterplot3c (scatterplot3d) i scatter3d(Rcmdr)

Obie te funkcje pozwalają na narysowanie trójwymiarowego wykresu rozrzutu (patrz rysunek 4.6 i 4.7), przy czym funkcja scattar3d() jest bardziej interaktywna (dodatkowo wykorzystuje ona bibliotekę rgl, przez co można modyfikować wykres dobierając różne liczby i kierunki źródeł światła, efekt nakładania tekstur, efekt przezroczystości itp.). Funkcja scatterplot3d() rysuje trójwymiarowy wykres rozrzutu w ustalonym rzucie, a manipulując jej argumentami można dowolnie wpływać ha ko-:; lory i kształty rysowanych punktów.

20    30    40    50 eo 70 ao

wiek

Rysunek 4.6: Wykres rozrzutu 3D, Rysunek 4.7: Wykres rozrzutu 3D, scatterSd().    $catterplot3d().