wstrząs wywołany śmierciii rodzica. ulralii pracy lub odsłonięciem się pr/.etl iłumcin jest więks/y niż suma jego e Teklo w. Co oznacza doświadczanie takiego stresu? Stanowi to prawdziwe wyzwanie dla jego badaczy.
Wiele zewnętrznych wydarzeń lub sytuacji niesie rozmaite problemy. Niektóre lub wszystkie mogą być w pewnych warunkach uznane za stresujące. Podejmując próby sklasyfikowania rodzajów siresorów według licznych wymiarów, łącznie z długości ii oddziaływania stresom, wielkością reakcji przez niego wywołanej i liczbii osób, na które wpłymił. Lazarus i Cohen (1977) opisali trzy główne kategorie siresorów: wydarzenia-kata-klizmy. slresory osobiste i stresory środowiskowe lub codzienne trudności.
S;i to stresory, które wywołuje nagły i potężny wstrząs i w mniejszym lub większym stopniu wzbudz.aj;| reakcję stresowa u wszystkich ludzi. Takie wydarzenia wymagają zwykle ogromnego wysiłku, aby sobie z nimi skutecznie poradzie. Wojna, klęski żywiołowe, katastrofy nuklearne to nieprzewidywalne i potężne zagrożenia, dotykające wszystkich mających z nimi kontakt. Nagłe pojawienie się kataklizmów może początkowo oszołomić i sparaliżować ofiary. Poradzenie sobie jest trudne i nje zawsze przynosi natychmiastowa ulgę. Na przykład, kiedy jakiś obszar zostanie nawiedzony przez potężny huragan lub w danym regionie dojdzie do trzęsienia ziemi, może to wywołać krańcowe przerażenie i poczucie zagrożenia mieszkających lam ludzi, zakłócając ich życie i powodując zniszczenia lub straty, z których nie otrząsną się przez lala. Ponieważ samo wydarzenie trwa jednak krótko, dotkliwe i zagrażające cechy takiego stresom bardzo szybko znikają. Zdarza się i lak. że niektóre kataklizmy powoduje drobne straty materialne, a jednak ich skutki nie mijają tak szybko. W Love Canal graniczącym ze stanem New York odkrycie toksycznych odpadów i zagrożenia dla mieszkańców miasta było procesem powolnym i nie powodującym dużych szkód materialnych. Podobnie w przypadku awarii nuklearnej na wyspie Three Miles. W takich sytuacjach, kiedy nie ma potrzeby odbudowy (bo właściwie nic nie zostało zniszczone), a powstała już szkoda jest mniejsza niż te. które mogił /.darzyć się w przyszłości, powrót do dawnego sianu może być znacznie nudniejszy. A zatem, nawet w obrębie obszernej kategorii kataklizmów mogi| istnieć znaczne różnice w natychmiastowym oddziaływaniu stresom i jego długotrwałym wpływie na powrót do dawnego stanu.
Podobnie jak kataklizmy, stresory osobiste si{ silne i mogą pojawiać się nieoczekiwanie. Ten rodzaj siresorów obejmuje wydarzenia o takiej sile oddziaływania, że wyzwalają one zdolności adaptacyjne w ten sam sposób jak kataklizmy, ale w danym czasie oddziałują na mniejszą grupę ludzi. To rozróżnienie jest ważne, ponieważ udowodniono, że wsparcie społeczne wpływa na siłę stresu (patrz Galchel i in., 1989). Innymi słowy, obecność osób, które stanowią wsparcie, pomoc lub możliwość porównania emocjonalnych i behawioralnych reakcji oraz. służą pomocą innego rodzaju, może zmniejszyć negatywny wpływ stresom. W przypadku wydarzcń-katakli-zmów ludzie mogą dzielić stres z. innymi, którzy przechodzą te same trudności. Jednak stresory należące do drugiej kategorii (stresory osobiste) dotyczą w danym momencie tylko nielicznych, a zatem jest niewiele osób. z którymi można dzielić doświadczenia. Do takich wydarzeń należą choroba, śmierć lub utrata pracy.
Śmierć jednego z rodziców stanowi na ogól bolesną stratę, którą nie zawsze można wcześniej przewidzieć. Zdarzenie samo w sobie jest nagłe (śmierć i bezpośredni okres żałoby trwają stosunkowo krótko), nawet jeśli, podobnie jak katastrofa, może pozostawiać po sobie blizny i problemy trwające całymi lalami. Pojawienie się stresom i jego bezpośrednie następstwa to najbardziej stresujące strony całego doświadczenia. Stopniowo sytuacja ulega poprawie i ludzie mogą zącząć radzić sobie ze stratą kogoś ukochanego, wierząc, że będzie już coraz, lepiej. Jednak należy brać pod uwagę możliwość znacznych różnic indywidualnych.
Są to uporczywe, powtarzające się i niemal powszednie stresujące wydarzenia. które stanowią element codziennego życia. Lazarus i Cohen (1977) określili tę trzecią grupę siresorów jako codzienne trudności — stałe, powtarzające się problemy o niewielkim natężeniu, pojawiające się każdego dnia jako element codzienności. Te trudności różnią się na wiele sposobów