PTDC0055

W literaturze wyodrębniono następujące formy zaburzeń:

- nieuwaga stronna, wygaszanie, akinezja połowicza, allestezja, pomijanie połowy przestrzeni, pomijanie części ciała, ignorowanie niedowładu połowiczego.

Nieuwaga stronna (jednostronne pomijanie przestrzeni):

dotyczy modalności wzrokowej, dotykowej, słuchowej, a także zaburzenia w rozpoznawaniu jako własnych kończyn przeciwstronnych do uszkodzonej półkuli (np. Heilman i in. 1985) Połowicze pomijanie przestrzeni (jednostronna agnozja wzrokowo-przestrzenna - wg. Gainottiego, 1968).

Wygaszanie: występowanie objawów pomijania w warunkach podwójnej równoczesnej stymulacji, u pacjentów, u których wystąpiło stopniowe obniżanie się poziomu zaburzeń lub całkowite wycofanie się zaburzeń, Heilman i in., 1985).

Akinezja połowicza: występuje u pacjentów z zespołem pomijania i polega na trudnościach w spontanicznym posługiwaniu się kończyną przeciwstronną do leżn-L- .

Allestezja: brak reakcji na bodziec np. słuchowy, czy wzrokowy docierający ze strony przeciwnej do lezji oraz zmiana miejsca lokalizacji bodźca bólowego ze stymulowanej strony ciała przeciwległej do lezji na stronę niestymulowaną.

Anozodiaforia: lekceważenie doświadczanych zaburzeń po uszkodzeniach prawopółkulowych

4. Asymetria międzypółkulowa w częstości występowania i nasilenia objawów nieuwagi stronnej:

Rozbieżność metod badań, wyników i stanowisk, tym niemniej dominuje pogląd o częstszych, silniej wyrażonych i dłużej utrzymujących się zaburzeniach po uszkodzeniach prawej półkuli mózgu, gdzie zaburzeniom percepcyjnym częściej towarzyszą zaburzenia świadomości (Cutting, 1978).