Podstawy Turystyki (1)

Turystyka jako czynnik przemian ekonomicznych

Napływ turystów do określonego miejsca recepcji turystycznej staję się przyczyną bezpośredniego transferu środków finansowych, ponieważ wydają pieniądze w celu zaspokojenia swoich potrzeb żywieniowych, noclegowych, komunikacyjnych, zakupu pamiątek. W wymiarze międzynarodowym jest to przepływ środków finansowych oraz inwestycji między poszczególnymi państwami. Dochody uzyskiwane przez poszczególne państwa z rozwoju zagranicznej turystyki przyjazdowej określa się mianem niewidzialnego eksportu. Jego istotąjest przyciąganie turystów z innych państw i „sprzedawanie” im walorów turystycznych i towarzyszących własnego kraju. W wielu przypadkach dochodu uzyskane z turystyki przyjazdowej są wstanie pokryć deficyt bilansu płatniczego(lata 90. XX w. Meksyk, Hiszpania). Analizując czynniki ekonomiczne turystyki, trzeba pamiętać, że na obszarach recepcji turystycznej zazwyczaj działają dwa sektory turystyki równolegle: formalne i nieformalne. Sektor formalny obejmuje podmioty, których działalność jest rejestrowana (głównie hotele). Sektor nieformalny tworzą podmioty prowadzące działalność nierejestrowaną (pokoje gościnne).

Korzyści ekonomiczne wynikające z ruchu turystycznego

Podstawowym skutkiem rozwoju turystyki jest osiągniecie określonego dochodu. Ekonomiczne korzyści z rozwoju turystyki najlepiej dostrzegane są na poziomie miejscowości i regionów turystycznych. Pieniądze wydawane przez turystów w miejscu ich pobytu są włączane bezpośrednio do lokalnego obiegu gospodarczego. Pierwszą grupę beneficjentów tych dochodów stanowią osoby i podmioty gospodarcze sprzedające swoje usługi i produkty bezpośredni turystom. Ci zaś zyski przeznaczają na pensje bądź zakup towaru u dostawców. Wprowadzona zostaje do obiegu gospodarczego pewna suma pieniędzy pochodząca z zewnątrz, która przez liczne transakcje i obrót finansowy zostaje powielona (zjawisko zwane efektem mnożnikowym w turystyce).

Turystykę uważa się za istotny czynnik pobudzania miejscowego rynku pracy. Wraz z napływem inwestycji i turystów ludność obszarów recepcyjnych zyskuje nowe możliwości zatrudnienia. Sezonowość mchu turystycznego pociąga za sobą konsekwencje osób zatrudnionych w sektorze turystyki. Wynika stąd często rotacja pracowników i znaczna skala nielegalnego zatrudnienia. Nieformalny sektor zatrudnienia w turystyce poszerzają także inne osoby zarabiające na turystach, a których dochody są nierejestrowane (sprzedawcy pamiątek, przewoźnicy uliczni itp.) Pozytywnym aspektem tej sytuacji jest to, że ich dochody trafiają bezpośrednio do wewnętrznego obrotu i tworzą efekty mnożnikowe.

Tury styka jako czynnik przemian społecznych

Turystyka w ujęciu społecznym jest zachowaniem człowieka, które obejmuje poznawanie, dokonywanie wyborów, działanie i współdziałanie. Turysta wchodzi w bezpośredni kontakt nie tylko z przyrodą, ale także z innymi ludźmi i wytworami ich działalności. Owe bezpośrednie poznawanie świata, ludzi i kultur pełni ważne funkcje kształceniowe, edukacyjne, wychowawcze, tak z punktu osoby turysty, jak i całych społeczności uczestniczących w mchu turystycznym. Wzrost zrozumienia, kształtowanie tolerancji i