scan0014 3

132 Analiza techniczna

powinien zwracać baczną uwagę na to, kiedy wolumen wzrasta. Jeśli dzieje się tak przy zwyżkach, a spadkom towarzyszy zmniejszenie się wolumenu, to prawdopodobnie formacja prostokąta jest kontynuacją trendu wzrostowego. Jeśli wyższy wolumen pojawia się przy zniżkach, należy to uznać za ostrzeżenie przed możliwym odwróceniem trendu.

Możliwość wykorzystania wahań cen

Niektórzy analitycy wykorzystują taką formację, kupując na spadkach i sprzedając przy górnej linii zwyżek. Metoda ta pozwala graczowi krótkoterminowemu wykorzystać wyraźnie wytyczone granice wahań cen i osiągać zyski nawet podczas tego bocznego trendu. Ponieważ pozycje są tu zajmowane przy skrajnych poziomach zakresu wahań cen, ryzyko jest stosunkowo niewielkie i łatwe do obliczenia. Jeśli zakres wahań cen pozostaje bez zmian, metoda ta sprawdza się bardzo dobrze. Kiedy dokona się wybicie, gracz nie tylko natychmiast porzuca ostatnio zajętą pozycję, która okazała się niewłaściwa, ale może też dokonać kolejnych transakcji zgodnie z nowym trendem. W trendach bocznych szczególnie przydatne są oscylatory, choć w przypadku wybicia się cen w pewnym kierunku nie są już tak użyteczne z powodów, które omówimy w rozdziale dziesiątym.

Część graczy zakłada, że prostokąt jest formacją kontynuacji, w związku z czym otwierają oni długie pozycje w dolnych strefach wahań cenowych w przypadku trendu wzrostowego lub krótkie pozycje w górnej strefie cen w trendzie spadkowym. Jeszcze inni w ogóle unikają bocznych trendów i czekają z zainwestowaniem swoich pieniędzy na wyraźne wybicie w górę. W okresach horyzontalnych ruchów cen większość systemów gry z trendem sprawdza się bardzo słabo.

Inne podobieństwa i różnice

Jeśli chodzi o wymiar czasu, prostokąt powstaje zazwyczaj w okresie od jednego do trzech miesięcy, podobnie jak trójkąty i kliny. Różnica dotycząca wolumenu polega na tym, że nie występują tu tak wyraźne jego spadki towarzyszące zwężaniu się innych formacji zapowiadających kontynuację trendu.

Najczęściej stosowana metoda pomiaru opiera się na wysokości formacji, czyli na zakresie wahań cen, którą odmierza się następnie od punktu wybicia. Jest to metoda podobna do innych wspomnianych już sposobów pomiaru w pionie wysokości formacji, które również opierają się na zakresie wahań cen rynkowych. Na temat kwestii pomiaru w poziomie więcej powiemy przy okazji omawiania wykresów punktowo-symbolicznych (typu „kółko i krzyżyk”).

Do formacji prostokąta odnosi się również wszystko, co mówiliśmy dotąd na temat wielkości wolumenu towarzyszącego wybiciu z formacji