ROZANIELONY ANIOŁ CZ 1

u Janielskich

Krystyna Sztramska

Kuba człapał po schodach, ciągnąc za so- aż wszystkie prezenty wysypały się bą pusty worek po prezentach. Pod czer- na podłogę. Zabałaganiło się w pokoju, woną mikołajową czapą włosy kleiły mu się Sznurki, papiery, kartoniki fruwały po po-od potu. Radość, jaką miał w sobie nie- koju, jakby targał nimi huragan, dawno, wyparowała nagle jak kałuża    - A wóz strażacki? - mały zbliżył się do Ku-

w upalny dzień. Jeszcze godzinę temu by z groźnym marsem na czole. - Ja chcę prośba Taty wydawała mu się fantastyczna, wóz strażacki! - zawołał histerycznie.

- Kuba - Tata wyrwał się na kilka mi- - Franusiu - pani Jurkiewiczowa zapiszcza-^ ^ ^{nut z narad}V’ ^by ^zadzwon«^ć    te' słodkim głosem - przecież dostałeś tyle

do domu - obiecałem Jurkiewi- prezentów od Mikołaja. A ta wywrotka jest

I’    czom, ze wpadnę dziś do nich    taka śliczna i taka droga.

I    #    przebrany za Mikołaja, ale nie    - Nie lubię wywrotek - nie dawał się uspo-

mogę. Musisz mnie zastąpić. koić Franus - idź po wóz strażacki! - krzyk-jŁ;-- ^^fural!! Kuba podskoczył z ra- nął, rzucając samochodzikiem

dości. - To będzie prawdziwa frajda, w Mikołaja-Kubę. Kuba poczuł bót w nosili    - Strój i prezenty są w szafie. Tylko    dze. Zaczął wycofywać się do przedpokoju.

Hf    •    się pospiesz, bo oni za godzinę    - Wybacz, chłopcze - pan Jurkiewicz wsu-

dr s    wyjeżdżają w góry.    nął mu do kieszeni banknot - może rzeczy-

|H    Zaraz więc Magda pomogła mu    wiście powinniśmy mu kupić ten wóz

iii f%się przebrać, przykleiła mu wą- strażacki.

ip;    I 'jPmSy ² waty i umocowała brodę. Człapał więc teraz Kuba po schodach jak

||    | |    - O! Święty Mikołaj do nas wygnany Anioł. Pieniądze w kieszeni pa

ll ii I li zawitał - pan Jurkie- rzyły go, jakby były kradzione.

Ml |    . V-;. wicz powitał Kubę - A co to za smutna mina? - pani Zawadz-

/ |    \ % ^w drzwiach.    ka uśmiechnęła się do Kuby, przerywając

1\ WjjHf Dwójka jego    mycie korytarza. Przez uchylone drzwi wy-

dzieci zaraz    stawały ciekawskie buzie jej najmłodszych

W JUS na Kubę jak - To do nas? Do nas? - dziewczynce z kitką JŁ    na długo    na głowie zaokrągliły się oczy. Pani Za-

'W*    ^ oczekiwaną wadzka posmutniała nagle.

ąg    zdobycz.    ~ Nie do nas - powiedziała - do nas Mikołaj

|*f\    Chłopiec    przyjdzie na drugi rok. Dziś na pewno przy-

Itf    pociągnął    niesie lekarstwa dla taty. One są ważniej-

I j^za ^worek» ^sze ~ ^dodała, zagarniając swoją gromadkę

%    /I fi    V,    Kubę nagle olśniło. Przecież to cud, że on