Scan140

13.84.    Układy metaboliczne można z reguły traktować jako układy otwarte, w których ciągła przemiana X Y zachodzi dzięki ciągłemu dostarczaniu Substratu S ( S => X Y =>) i usuwaniu produktu Y. Jaki powinien być rząd reakcji względem substratu S, aby zapewnić stały' poziom przemiany X=> 7?

13.85.    Reakcja S => P przebiega w kilku etapach: S => (ES) => (EP) =p P. Niektóre reakcje tego typu mają wartość AG⁰ » 0, a mimo to przebiegają w organizmach żywych." Jak to wytłumaczyć?

13.86.    W równaniu Michaelisa-Menten opisującym kinetykę reakcji.........

(Jakiego rodzaju reakcji?) zakładamy, że stężenie produktu pośredniego [(ićV)] ma wartość: a) niewielką dodatnią, b)» od stężenia substratu [ty], c) stałą.

13.87.    Można przyjąć, że dana reakcja enzymatyczna przebiega zgodnie ze schematem Michaelisa-Menten. Przy bardzo niskich stężeniach substratu [5] i stałym stężeniu enzymu, szybkość tworzenia produktu: a) wzrasta liniowo ze wzrostem [5], b) jest wielkością stałą niezależną od [5], c) rośnie logarytmicznie ze wzrostem [S],

13.88.    Można założyć, że dana reakcja enzymatyczna przebiega zgodnie ze schematem Michaelisa-Menten. Czy można mierząc cl[S]/di jako funkcję [N] określić wartość: a) szybkości maksymalnej tej reakcji, b) stałej szybkości, przy' założeniu, że E₀ = const? Jeśli tak - podać, jak to zrobić, jeśli nie - podać, jakich danych brakuje.

13.89.    Można założyć, że reakcja przebiega zgodnie ze schematem Michaelisa-Menten. Jak wyznaczyć eksperymentalnie wartość stałej Michaelisa--Menten, Aty, (co mierzyć, w jakich warunkach)?

13.90.    Jeśli reakcja enzymatyczna przebiega zgodnie ze schematem Mi

chaelisa-Menten, to przy stałym stężeniu enzymu (E₀) szybkość tworzenia produktu zależy od stężenia substratu a) liniowo w całymi obszarze stężeń substratu, b) logarytmicznie, c)................

13.91.    Mechanizm renaturacji DNA (eksperyment kinetyczny) można

A',    ń

w uproszczeniu przedstawić schematycznie: A + B <=> NH => TF => P , gdzie

A i B są komplementarnymi parami zasad, NH - nietrwałą krótką helisą z dwie-ma parami zasad, która w następnym etapie reakcji przyłącza trzecią parę zasad, tworząc TF, trwały fragment DNA. W reakcji tej k._t » k_]ta k\ » k.\ Co można przewidzieć rozważając prawdopodobieństwo zajścia etapu pierwszego i drugiego: a) że k_t > k₂, b) że k\ < k₂l Czy można w przybliżeniu założyć, że w którymś z tych etapów ustali się równowaga? Jeśli tak, to na którym etapie?

13.92. W początkowej fazie reakcji przemiany A w B i C w reakcjach rów-

A<y$B

noległych    można założyć, że szybkości reakcji odwrotnych są w przy-

C

bliżeniu równe zeru. Reakcje A => B i A =e> C są reakcjami elementarnymi pierwszego rzędu. Jakiego rzędu względem A będzie równanie kinetyczne reakcji mierzone ubytkiem stężenia A w czasie?

13.93. W początkowym stadium reakcji przemiany A w B i C wg schematu

^kD

A B

można przyjąć, że stężenia B i C są niewielkie. Wobec tego..................

A C

(sz)Bkość, stała szybkości ?) reakcji odwrotnych, k._n i £._Cł jest ..................

{cłuża, mała, mniejsza od zera?), a stosunek stężeń B :C w tym stadium reakcji zależy od............{jakich wielkości charakteryzujących te reakcje!).

A B

13.94. W reakcjach równoległych    o względnej wydajności produk-

A <=> C

tów (stosunek stężeń [B] : [C]) po czasie / = « decyduje charakterystyka: a) termodynamiczna (stałe równowagi) reakcji, b) kinetyczna (stałe szybkości) reakcji. Założenie: T— const.

/i. Z?

13.95.    W elementarnych reakcjach równoległych:    stała równy-

A <=> C

wagi reakcji A <=> B wynosi Kar a stała równowagi reakcji A <=> C wynosiK_Aę. Jeśli K_Aii > K_ac , to stała szybkości reakcji A => B jest: a) mniejsza, h) większa, niż stała szybkości reakcji A C, c) obie stałe są równe, d) trudno jednoznacznie przewidzieć.

13.96.    Energię aktywacji można wyznaczyć na podstawie pomiarów zależności ..............od...............

13.97.    Dla danej reakcji elementarnej wzrost stałej szybkości reakcji z temperaturą spowodowany jest: a) wzrostem liczby cząsteczek mających energię większą niż energia aktywacji, E_a, b) obniżeniem energii aktywacji ze wzrostem temperatury.