skanuj0007 5

nowią przedłużenie chrząstek nulcwkowatych do góry.

Chrząstki klinowate (cartilagincs amcifonnes), niestale. Ic/ą w la I cl a e li nu I e w K o w o • n a g ł o ś n i o w V c li (plicac aryepiglot tirach

Cnrtibyo aplyfotlka

Cortiloyo arytenoidoa

Articuhtio -crtcoarytonotdea

Parias mombronaceus leachoao

Lamina cartilaglnh cricoidooo

Cornu nio/us o.it/t hyoktal

Ryc. 305. Chrząstki i więzadła krtani od tyłu

■ / WWTj ^L'-> IhynthyoMauni ’ /    latarnie

» / OM-

] ¹ i Cornu Mjpa/ius enrtllnylni* f '    tbytokhum

lig, thyroepigtotUcum

Cornu inftnius Cnrttlnyiniy thyrokien n

l. ty. erkonrytnnoktaum posterlus

Między poszczególnymi chrząstkami krtani lub w wiązadłach krtani spoty! .urn w różnych miejscach niestałe chrząstki trzeszczkowate (cartilaglm >

sesamoideae).

Chrząstki szkliste krtani ulegają z wiekiem częściowemu lub nawet całkowitemu skostnieniu. U mężczyzn proces ten zaczyna się po okresie pokwilania, n kohn i znae/nie później.

Więzadła krtani

W krtani rozróżniamy więzadła łączące chrząstki krtani / otoczeniem ot a/ ulę* zadka stawowe. Do pierwszych zaliczamy więzadłowe połączenia nagłośni i c ln/o i ki larczowatcj z kością gnykową, chrząstki pierścicniowatcj z tchawicą ora/, p -ląc/cnia z językiem i gardłem. Więzadła stawowe łączące z sobą chrząstki ki lani opisane zostaną wraz zc stawami krtani.

IJłona i więzadła tarczo wo-gnykowc (membrana et iigumenta thyrohynld* u) stanowią błonę rozpiętą między górnym brzegiem chrząstki tarczowa tej a lyliijm brzegiem tr/.onu kości gnykowej. Między kością gnykową i przyczepiającą \ię do niej błoną tarczowo-gnykową, a przyczepami mięśni podgnykowych w\ ,|ępu|ą często kaletki maziowe. Błona tarczowo-gnykowa wzmocniona jest w części p<> środkowej silniejszym pasmem więzadłowym, tworzącym w i ę z a d ł o t ii r c / o • w o • g n y k o w c p o ś r o d k o w c (lig. thyrohyoidcum mediantim), a jej bi /enI s ę m! I ii niT i .» i c / o w o c, n y k owy m i b o e / n y iii i (ligamę nt a tfw ioh\niilni biteralia), 10/posianymi międ/y rogami górnymi chrząstki tare/owiilej

•    logami większymi kości gnykowcj. Więzadła Ic zawierają często małe c h 1 z ą s t

I 1 miii) owale (cartilagincs triticcac). Błona larczowo-gnykowa przebita jest iłm ironnie otworem, przez który przechodzą do wnętrza krtani nerw i naczyniu In la ulowe górno.

I*i /<•< iyelo błony i więzadcl tnre/owo-gnykowych. zwane rozcięciem podguyko-\ ni |i a 1 il I a (pharyngoiomiu sitbhyoiflca) jest jedną /. dróg dojścia chirurgicznego do

|>i»• • V yiudla

Mię/iidlu gny kowo-nagłośnkme (lig. hyocpiglotlicuni) przebiega od li/.omi kos ii\kowej do przedniej powierzchni chrząstki nagło.śniowej.

NUy/udlo piiiścienno-Uhn wic/e (lig. cricotrachcalc) biegnie między dolnym

•    o ni clu/ąslki peiśeieniowalej a górnym brzegiem pierwszej chrząstki tein

wh y

Wię/iidlu ję/\kowo-nagłośniowc (lig. glossoepiglotticuni) biegnie od chrząstki

•    1 Insniowej do nasady języka i jest szczególnie rozwinięte w fałdzie językowo-lun/ło niowym po.środkowym.

Wlę/nlln rożknwo-gnrdłowc (ligamcnta cornicnlop/iaryngca) i wię/.ndlo pierś

•    i* nuo-gaidlowe (lig. cricopharyngenm) biegną między chrząstkami rożkowa t\mi 1 pu 1 .cieniowała a przednią ścianą gardła.

Stawy Imani

•law pii i ścienno-tnrc/.owy (articidatio cricothyroidea), między rogami dolin mi

•    ' elki tarczowa lej a chrząstką picrścieniowatą zaopatrzony jcsl wiotką nnehl 1 u iw ową wzmocnioną więzadłami.

Nim h\. przy ustalonej chrząstce picrścicniowatej chrząstka laiczowala poili la ię kn przodowi lub ku tyłowi. Przy ustalonej chrząstce tarczowatoj chi/ąd-i 1 pin cieniowała przesuwa się do tyłu lub do przodu, wraz. z leżącymi na nici in j ikami nalewkowaiymi. Ruchy te powodują napinanie lub rozluźnianie wię •uli I glo.owych i w ich wyniku zmianę wysokości głosu.

.1 ni lott jcsl wzmocniony więzadłami biegnącymi od szczytu rogu dolnego chrząstki tar

•    ¹ | ,|,i hucznej (zewnętrznej) powierzchni blaszki chrząstki picrścicniowatej (lig. n raio-

• ......htwi Im i i od istnej powierzchni rogu dolnego chrząstki tarczowatej, zmierzającym

¹ • 1, In 1 .iodk.1. przyczepiającym się do górnego, bocznego brzegu blaszki chrząstki pierśclo

■ unii.u. 1 (/(.,• 1 eniiocricoidawt: ryc. 30ó).

Mn/ck sprężysty (conus clasticus) jest warstwą tkanki łącznej sprężystej ro/.«

•    n-mętą pomiędzy wewnętrzną powierzchnią chrząslki tarczowa lej a chrzą tką i'i« 1 cieniowalą i wy rostkiem głosowym chrząstki nalewkowalej. Jego górny, wol n In/eg stanowi podłoże warg głosowych. Wzmocnienie stożka sprężystego

•    ę-.ci pośroilkowej stanowi więzadło p i c r ś c i e n n o -1 a r c z o w e (lig ......ihynddcHin). ciągnące się od górnego brzegu łuku chrząstki picrścicniowatej

•    li dolnego brzegu chrząstki tarczowatej. Więzadło to przebijają naczynia

p •» 1    1 1 e n n o - l a r c z o w e (vasa cricothyroidea).

I*«/> ł i\* n stożka sprężystego (nmicotomui) umożliwia s/yhkic dojście cliiimgiczae do dn|iH'| 1 zęści jamy krtani.

Mtm piiiśiieimo-niilcwkoMy (articidatio rricoarytcnoidca). między płytką In iiki picrścicniowatej a podstawą chrząstki nalewkowalej, zaopalr/ony jest