skanuj0009 7

Może pięć, a może osiem? Ależ nie! Ależ nie!

Dziurki w nosie mamy dwie!

Dzieci stoją w kole lub w rozsypce.

1.    Rozkładają ręce w geście pytania. Na słowa „w nosie” jedną dłonią wskazują nos.

2.    Na słowo „pięć”pokazują otwartą dłoń z rozstawionymi palcami, a na słowo „osiem” chwytają się za głowę.

3.    Energicznie kręcą głową w geście zaprzeczenia.

4.    Przykładają palce wskazujące do nosa, zatykając dziurki. Cały wers wymawiają „przez nos”.

„Policz policzki!” „Już wiem, że są dwa” „Policz powieki!” „Już wiem, że są dwie” „A teraz policz włosy na głowie”.

„O, to mi chyba nie uda się!”

Dzieci stoją w dwóch rzędach lub w parach naprzeciw siebie.

Mówią wierszyk z podziałem na role.

1.    Dzieci w jednym rzędzie wskazując policzki, mówią: „Policz policzki!”. Dzieci w drugim rzędzie odpowiadają: „Już wiem, że są dwa” i jednocześnie pokazują dwa palce.

2.    Rozmowa przebiega podobnie jak w poprzedniej linijce.

3.    Dzieci z pierwszego rzędu mówiąc, chwytają obiema dłońmi za włosy.

4.    Dzieci z drugiego rzędu mówiąc, przecząco kręcą głową.

19