skanuj0051(1)

4. Leczenie cukrzycy typu 2

W badaniu UKPDS, przez okres obserwacji trwający 10 lat, poziom HbA_1c w grupie leczonej intensywnie obniżył się średnio o 0.9% w porównaniu z leczeniem konwencjonalnym, niezależnie od rodzaju stosowanego leczenia (insulina, metformina lub pochodna sulfonylomocznika).¹⁹

Ścisła kontrola ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 spowodowała istotny klinicznie spadek ryzyka dla wszystkich powikłań związanych z cukrzycą (24%), dla zgonów związanych z cukrzycą (32%), udarów mózgu (44%) oraz chorób małych naczyń (37%).⁴³

•    w bezpośrednim rezultacie badania UKPDS Brytyjskie Towarzystwo Diabetologiczne (BDA)⁴⁶ zaleca obecnie intensywne leczenie pacjentów z cukrzycą typu 2 w celu uzyskania:

•    stężenia HbA_1c < 7%

•    stężenia glukozy na czczo w zakresie 4-7 mmol/l

•    wartości ciśnienia tętniczego krwi <140/80 mmHg

BADANIE UKPDS: INFORMACJE „DO ZAPAMIĘTANIA”

Pomimo potwierdzonych korzyści intensywnej kontroli glikemii, badanie UKPDS wykazało również, że w ciągu 10. lat utrata kontroli glikemii nastąpiła przy wszystkich stosowanych metodach leczenia (insulina, metformina, pochodne sulfonylomocznika), a stężenie glukozy na czczo i HbA_1c stale wzrastały (Rysunek 3).¹⁹ Warto także zauważyć, że początkowy, znaczący spadek stężenia HbA_1c uzyskany w grupie intensywnego leczenia nie został utrzymany po upływie pierwszego roku badania.

Rysunek 3: Porównanie konwencjonalnej i intensywnej kontroli glikemii w badaniu UKPDS¹⁵

Leczenie

konwencjonalne

Wartości przekrojowe, średnie

Leczenie

intensywne

6

0

6.2% górna granica zakresu wartości referencyjnej

20