skanuj0032(1)

M^NPIA

■ DSig':te ^vOi ,3

2. Cukrzyca typu 2 - wyzwanie XXI wieku

1500 lat p.n.e.	Najwcześniejszy opis cukrzycy w starożytnym Egipcie
1665	Thomas Willis odkrywa, że mocz chorych na cukrzycę jest słodki
1776	Matthew Dobson stwierdza obecność cukru we krwi chorych na cukrzycę
1869	Paul Langerhans odkrywa wyspy trzustki
1889	Von Mehring i Minkowski odkrywają, że usunięcie trzustki wywołuje cukrzycę u zwierząt - reimplantacja odwraca ten stan
1907	Jean de Meyer nadaje nazwę „insulina" nieznanemu hormonowi obniżającemu poziom glukozy
1921	F. Banting i Ch. Best odkrywają i wyodrębniają insulinę
1922	Leonard Thompson staje się pierwszym pacjentem na świecie leczonym insuliną
1923	Odkrycie glukagonu
1934	R.D. Lawrence i H.G. Wells (obaj chorzy na cukrzycę) uczestniczą w założeniu Brytyjskiego Towarzystwa Diabetologicznego, obecnie znanego pod nazwą Diabetes UK
Połowa lat 30.	W Danii zostają wprowadzone do leczenia długodziałające insuliny protaminowe
Połowa lat 40.	Odkryto hipoglikemizujące działanie pierwszych pochodnych sulfonylomocznika
Lata 50.	Do użytku klinicznego wchodzą zawiesiny insulina/cynk
1955	Brytyjczyk Frederick Sanger określa wzór chemiczny insuliny
1956	Do użytku klinicznego wchodzi tolbutamid, pierwszy doustny lek hipoglikemizujący
1957	Fenformina (pierwszy środek z grupy biguanidów) zostaje użyta w leczeniu cukrzycy
1958	Sanger otrzymuje Nagrodę Nobla za określenie budowy molekularnej insuliny
1967	Odkrycie proinsuliny
1969	Dorothy Hodgkin przy użyciu promieni RTG określa strukturę fizyczną insuliny
Lata 70.	Sklonowanie genu insuliny u bakterii otwiera drogę do wytwarzania insuliny ludzkiej metodami inżynierii genetycznej
Połowa lat 70.	Wprowadzenie monitorowania stężenia glukozy
Koniec lat 70.	Metformina staje się dostępna w lecznictwie
1979	Propozycja określenia cukrzycy typu 1 jako choroby autoimmunologicznej
1980	Pierwsze badania insuliny uzyskanej metodami inżynierii genetycznej u ludzi
1987	Do użytku klinicznego wchodzą insuliny o krótkim działaniu i rozpuszczalne insuliny o długim działaniu
1997	Do użytku klinicznego wchodzi i zostaje wycofany pierwszy lek z klasy agonistów PPARy
1998	Ogłoszenie wyników badań UKPDS
Połowa 1999 roku	Wprowadzenie leku AN/ANDIA na rynek w USA
2001	Wprowadzenie leku AVANDIA na rynek w Polsce

Wprowadzenie do leczenia chorych na cukrzycę typu 2 leków będących agonistami receptora PPARy (Peroxisome Proliferator Activated Receptor gamma) jest obiecującą propozycją terapeutyczną i sposobem na wprowadzenie skuteczniejszych metod leczenia. AVANDIA (rosiglitazon) to nowy lek w tej grupie preparatów.

Agoniści receptora PPARy: nowa era w leczeniu cukrzycy

EPIDEMIA XXI WIEKU

W wielu krajach rozwijających się cukrzyca osiągnęła skalę epidemii. Już w roku 1995 na świecie chorowało na cukrzycę około 118 milionów dorosłych. Przewiduje się, że do roku 2010 liczba ta wzrośnie do ponad 220 milionów.³ Wzrost zachorowań dotyczy prawie wyłącznie cukrzycy typu 2. Dane te nie są zaskakujące. Z jednej strony wzrasta długość życia społeczeństwa, z drugiej z powodu braku aktywności fizycznej gwałtownie rośnie ilość ludzi otyłych. Ponadto aktualne doniesienia wskazują na wzrost liczby zachorowań w młodszych niż dotychczas grupach wiekowych.⁴