skanuj0057 2

JAK SZARUŚ RATOWAŁ TĘCZĘ

Daleko, na najwyższej górze mieszkał Powietrzny Ptak.

Miał ogromne skrzydła koloru nieba. W słoneczne dnie przelatywał nad światem tak cicho, że nikt go nie widział i nie słyszał. Najwyżej parę listków poruszyło się lekko na czubku drzewa, chociaż nie było wiatru. Nic więcej.

Od czasu do czasu przebiegała tamtędy burza. Zamiatała ziemię wichurą, myła świat deszczem, a. hałasowała, hurkotała, że strach!

Zawsze była zła. Zaciągała chmurzyska na niebo, żeby zasłoniły słońce. Oślepiała błyskawicami zwierzęta i ludzi. Jeżeli jej się jakie drzewo nie podobało, że wyrosło za wysokie —• z trzaskiem rzucała w nie piorunem, żeby się spaliło.

t

Kiedy burza tak wojowała, Powietrzny Ptak odlatywał na najwyższą górę i czekał w skalnej pieczarze, aż burza przeleci.

Ale zaledwie się wyzłościła i pobiegła dalej, Powietrzny Ptak wylatywał z pieczary.

Bywało, że ona jeszcze nie zdążyła zwlec z nieba wszystkich granatowych chmur, że jeszcze gdzieś daieko coś w nich mruczy i hurkocze gniewnie, a tu już Powietrzny Ptak daje znać, że złe

31