TECHNIKI PRACY UMYSŁOWEJ (19)

Dział 3. Strategie uczenia się i studiowania 495

6P

Ta strategia opracowywaniu cieszy się od duwnn znaczną popularnością wśród nauczycieli. Używają je], żeby powite uczniom zapamiętać czytany tekst. Kolejne _V,F* oznaczają Przejrzyj, Pytąj, Przeczytaj, Pomyśl, Powiedz, Powtórz (Robinson 1961; Thomas, Robinson 1972). Uczeń stosujący tę strategię ma przejść przez następujące etapy pracy z tekstem.

i» Pt^ejrzyj zadany tekst. Zwróć uwagę na tytuły, podtytuły, zagadnienia; przeczytaj streszczenie; przewiduj, czego dotyczy tekst.

2.    Popatrz na główne zagadnienia i podtytuły i postaw pytania, na które dałoby się odpowiedzieć na podstawie tekstu.

3.    Przeczytaj tekst. Zwracaj uwagę na główne myśli i szukaj odpowiedzi nu pytania z punktu 2.

4.    Czytając, pomyśl. Stwórz wizualne wyobrażeniu lego, co czytasz. Spróbuj powiązać nowe informacje z tekstu z tym, co już wiesz.

5.    Przeczytawszy, powiedz: odpowiadaj głośno, nie zaglądając do tekstu, na ; pytania, które postawiłeś. W podobny sposób odtwórz z pamięci ważne wylicze-> nia i ważne fakty.

6.    Powtórka polega przejrzeniu tekstu raz jeszcze, a jeśli trzeba nu ponownym i przeczytaniu w całości tub fragmentach i ponownym odpowiadaniu na pytania

*    z punktu 2.

Przejrzenie tekstu i postawienie pytań nim przeczyta się tekst aktywizuje wiedzę | uprzednią i rozpoczyna proces wiązania nowych wiadomości z już znanymi. Prze-

•    studiowanie tytułów, podtytułów pomaga zorientować się w organizacji nowego j materiału, co ułatwi przeniesienie wiedzy do pamięci trwalej z pamięci krótko-| trwalej. Przepowiadanie kluczowych wiadomości, zwłaszcza w jakiejś formie opru-; cowanych, pomoże w kodowaniu.

. Strategie organizowania

Podobnie jak strategie opracowania, strategie organizowania mają zwiększyć j sensowność materiału, tak żeby niósł z sobą więcej znaczeń z punktu widzenia i ucznia. Środkiem prowadzącym do tego celu jest organizowanie materiału w nowe struktury. Do strategii organizowania należy przegrupowanie i grupo-wauie idei i nazw lub dzielenie ich nu mniejsze podzbiory, wyróżnianie myśli, pojęć, faktów kluczowych. Popularne strategie wyróżniania to „spis treści”, mapy i mnemonika.

„Spis treści”

Szkicując spis treści, uczeń uczy się wiązać rozmaite lematy lub idee z ideą naczelną. W tradycyjnej formie „spisu treści” tylko podporządkowuje się jedne ieinuiy innym. Im bardziej rozbudowany jest spis, tym więcej stopni podporządkowania może uwzględnić. Jak w przypadku innych strategii uczenia się, z po-