v\A>-ćjv s IJJMALOJLl.
hrlW tego podręcznika zogniskowana była un tym, co robi nauczyciel. Ten iUial odchod/i ml opisu poszczególnych strategii nauczania. by zająć się uczniowskimi strategiami uczenia się i studiowania. Przenieśmy zatem uwagę 7. tego. ćo robi i myśli nauczyciel, no to, co robi i myśli uczeń. Na początek przejrzymy te uczniowskie strategie, zobaczymy, jak bardzo są istotne, a potem zajmiemy się ich teoretyczną podbudową. Następnie dokładniej zajmiemy się nimi; korzenie niektórych sięgają starożytności, inne są efektem niedawnych prac. Na koniec omówimy pokrótce, jak nauczyciele uczą tych strategii swoich uczniów.
O STRATEGIACH UCZENIA SIIJ I STUDIOWANIA Waga i cele
Można by spytać o powód włączenia do książki o nauczaniu wiadomości o strategiach uczenia się. i studiowania. Jak pamiętamy, w nauczaniu ostatecznie chodzi o m, żeby uczeń osiągnął niezależność w nauce i sam kierował uczeniem się. I oto mamy odpowiedź: właściwe nauczanie obejmuje nauczenie uczniów, jak myśleć, zapamiętywać, nadzorować proces własnej nauki. Niektórzy pedagodzy (Weiustcin, Meyer 1986) uważają wręcz za nieporozumienie, że oczekujemy, aby uczniowie uczyli się, skoro prawic nie uczymy iclt o uczeniu się i że żądamy zapamiętywania ogromnej liczby informacji, a z rzadka nauczamy sztuki zapa-mięlywnnia.
Uczniom potrzebna jest znajomość rozmaitych strategii uczenia się i studiowania oraz wiedza, kiedy po nic sięgać. W przeszłości nie zawsze lego uczono. Na przykład Durkin (1978; 1979) stwierdził, że nauczyciele skwapliwie zadawali lekcje, ale nie wiele mówili, jak badać i uczyć się. Dopiero od niedawna sytuacja uległa poprawie dzięki pedagogom, którzy zajęli się opracowaniem strategii uczenia się i przekazywania ich uczniom.
Strategie uczenia się są to czynności i procesy poznawcze ucznia warunkujące, jaki będzie efekt uczenia się, w lym zapamiętanie i procesy metapoznawcze. Uczniowie używają tych strategii, atakując konkretne problemy związane z prze-