Ryc. 50. Schemat fałdu z rozciętym przez erozję grzbietem antykliny
Fot. 20. Sfałdowane skały w Andach licznymi deformacjami nieciągłymi mówimy, że charakteryzują się budową zrębową.
Najprostszymi deformacjami ciągłymi są fałdy. Składają się one z dwóch części: wypukłej ku górze antykliny (siodła) i wklęsłej synkliny (łęku). Różny kształt fałdów pozwala wyróżnić wśród nich fałdy stojące, pochylone, leżące, przewalone i wiele innych. Najbardziej skomplikowaną formą deformacji ciągłych są płaszczowiny. Stanowią one wielkie fałdy oderwane od podłoża, przewrócone i przesunięte na odległości liczone w dziesiątkach, a niekiedy nawet w setkach kilometrów. Oderwanie od
fałd przewalony
a - antyklina s - synklina
Ryc. 57. Rodzaje fałdów