w017

Planowanie zabezpieczenia medycznego na wypadek katastrof

wiele utrudnień. Dlatego trzeba starać się o możliwie szybkie uzyskanie danych osobowych poszkodowanych, bardzo ogólnej wstępnej informacji o ich stanie oraz miejscu, do którego zostali przewiezieni.

Takich wiadomości nie należy raczej udzielać na miejscu zdarzenia, ale przekazać je do zorganizowanego punktu informacji, który warto planować na podstawie CPR. Numer, pod który chcący uzyskać informację powinien zatelefonować, ma być natychmiast możliwie szeroko kolportowany. Tylko w ten sposób można zapobiegać dużej ilości rozmów ze szpitalami w okresie wymagającym ich największego wysiłku. W okresie późniejszym zakres informacji i sposób jej udzielania rodzinom zbliża się szybko do rutynowego.

Współpraca z mediami musi się opierać na zrozumieniu ich roli społecznej, którą też trzeba starać się wykorzystać. W okresie przygotowawczym media nie tylko mogą, ale i powinny stać się największym sojusznikiem wpływającym na zachow-anie społeczeństwa i wywierającym presję na ośrodki decyzyjne.

Należy też pamiętać, iż w okresie podejmowanych działań i po nich to właśnie media stają się najsurowszym recenzentem. Czy ich ocena będzie sprawiedliwa zależy w dużej mierze od właściwego doboru rzecznika prasowego, który jako jedyny powinien udzielać informacji i wyjaśnień, ale też od tego, na co zwraca się uw»agę dziennikarzy.

Uwaga:

Najwięcej kontrowersyjnych informacji ukazuje się w mediach wówczas, gdy są one z trudem zdobywane przez dziennikarzy, a nie otwarcie i wyczerpująco im przedstawiane!

8. Opracowanie planu dróg dojazdowych dla zespołów ratownictwa

Jest częścią konstruowania planu powiatowego, ale i plan szczegółowy powinien uwzględniać ten element. Chodzi przede wszystkim o drogi dojazdowe w obrębie i wokół terenu szpitala. Trzeba się liczyć z dużym ruchem samochodowym i pieszym, zwłaszcza jeżeli dzieje się coś nadzwyczajnego. Będą nadjeżdżać ambulanse i inne samochody, często prywatne, przywożące poszkodowanych. W wypadku katastrofy wewnątrz szpitala przyjadą wozy bojowe PSP. Szybko będzie przybywał wezwany z domów personel. Zjawią się media i rodziny ofiar.

Uwaga:

W opracowaniu planu dróg dojazdowych należy uwzględnić przede wszystkim zapewnienie pierwszeństwa dojazdu ambulansom i ułatwienie im powrotu na miejsce zdarzenia, najlepiej w ruchu jednokierunkowym, z możliwie najkrótszym postojem w celu przekazania pacjentów w punkcie segregacji. Awaryjne parkingi mogą być lokalizowane np. na trawnikach. Tę część planu należy uzgodnić z policją.

9.    Zapewnienie opieki psychologicznej Działanie to jest potrzebne zarówno ofiarom zdarzeń masowych, jak i personelowi pracującemu w zwiększonym stresie. Ponieważ szpitalna obsada psychologów może nie być wystarczająca, warto o tym elemencie planu pamiętać i uwzględniać go w planowaniu zarówno w aspekcie szkolenia personelu, jak i wcześniejszego nawiązywania kontaktów z ośrodkami interwencji kryzysowej, skąd w razie potrzeby, jeśli to wcześniej zostanie ustalone, można spodziewać się uzyskania wykwalifikowanej pomocy.

10.    Szkolenie pracowników szpitala do pracy w warunkach katastrofy

Jakkolwiek może spotykać się z oporem i generować koszty, to jest absolutnie niezbędnym i chyba nawet najistotniejszym elementem przygotowania na taką ewentualność. Pracownicy muszą być przeszkoleni pod kątem zadań odbiegających od wykonywanych w ich codziennej pracy, a które powinni umieć wykonać w sytuacjach kryzysowych.

To samo dotyczy zachowań w nagle zmienionych warunkach, takich jak zadymienie, ciemność czy zetknięcie się z nieznaną chorobą. Jeżeli np. zajdzie konieczność leczenia znacznej liczby zatrutych z porażeniem mięśni oddechowych, a żaden szpital nie ma tylu dostępnych natychmiast respiratorów, wentylację ich trzeba będzie prowadzić ręcznie workami samorozprężal-nymi. Na taką ewentualność również należy przeszkolić odpowiednią liczbę pracowników. Ten tryb szkolenia może być prowadzony bądź w formie kursów, bądź drogą okresowej rotacji personelu.

Drugą ważną częścią szkolenia muszą być ćwiczenia prowadzone w formie symulowanej katastrofy. Może to więc być albo inscenizowany napływ poszkodowanych z różnego rodzaju zdarzeń masowych, z koniecznością przećwiczenia procedur przyjmowania ich do szpitala, albo symulacja wypadku wewnątrz szpitala i wiążącej się z tym akcji ratunkowej z przemieszczaniem lub ewakuacją pacjentów.

Uwaga:

Należy podkreślić, że ćwiczenia w formie symulowanej katastrofy są jedynym sposobem wcześniejszego sprawdzenia, czy i w jakim stopniu zaplanowane działania są realne i skuteczne.

Zdobyte podczas ćwiczeń doświadczenia pozwalają nie tylko na modyfikowanie planów, ale i oswajają załogę szpitala z pracą w nagle zmienionych warunkach. Katastrofy zdarzają się zwykle niespodziewanie i wtedy, gdy szpital pracuje. Tak też należy organizować ćwiczenia, nie przerywając, ale jedynie modyfikując normalną pracę, zwracając przy tym baczną uwagę na czas rzeczywisty wykonywanych i symulowanych czynności.

Bardzo pomaga urealnienie sytuacji przez wykorzystanie ucharakteryzowanych pozorantów, wcześniej pouczonych, jak powinni się zachowywać. W zależności od

17